🍁🌱🍁🍁🍁🌱🌿🌿
"අම්මේ, කඳුළු ඇයි ලුණු රස.....?
"අම්මේ, මුහුදේ වතුරත් ලුණු රසයි නේද......?
මිනිස්සු අඬපු කඳුළු ද අම්මේ මුහුදේ තියේන්නේ ?
" අම්මපා කෙල්ලේ පාඩුවේ වැඩක් කරගන්න නැති හැටී නොයෙකුත් ප්‍රශ්න උඹට පුතේ......
අහගනින්කෝ එහෙනම් පුතේ ....මහමුහුදට වඩා දේවල් දෝතින් බදාගන්න ගියහම තමයි අඬන්න වෙන්නේ පුතේ සාගරය තරම්.......කඳුළු ලුණු රස උනාට දුකට රසයක් නැහැ බන් .....හිතට දැනෙන දුකත් එක්ක මිනිස්සු අකුරැ දෙකක වචනයකින් එක එක රසවල් විඳවනවා බන්..... පුංචි දේවල්වලින් දුක් වෙලා අඬන මිනිස්සු හුරැවෙන්නේ නැහැ පුංචී දේවල්වලින් සතුටු වෙන්න මයේ පුතේ.......
පුංචී දේවල්වලින් කනස්සලු නොවී පුංචී පුංචී තරු එළියකින් පවා සතුටු වෙන්නට අම්මා ඉගැන්නු හැටී තවම මතකයේ නටඹුන් වේ.
"අම්මේ තනිකම පාළුව කියන්නේ මොකක්ද ?
තනිකම කියන්නේ අපි තනිවීම දරැවෝ තනි උනාම පාළුව දැනෙනවා ......උඹට තවම ඒක දැනෙන්නේ නැහැ මං ඉන්න නිසා.....හැබැයි පුතේ මම නැතැයි කියලා දවසක උඹ තනිවුණා කියලා හිතන්න කාරී නැහැ......
" පුතේ රෑට ආකාසේ ලස්සන තරු පායනවා .....අමාවකක් නැත්නම් හඳත් තියේනවා ..... අර ඈත පේන කඳු පවා තනි උනාට හඳ එළියට ලස්සනයි පුතේ.......උදේ කාලයේ කුරුල්ලෝ ගී ගයනවා.....මඳ සුළඟ හමනවා ඇලේ දොළේ වතුර උඹ වෙනුවෙන් ගලාන එයි පුතේ......උඹට බැඳෙන්න ඕන්නම් පරිසරයට බැඳියන් ජිවිතේ බැඳිම් පරිසරය හොඳාකාරවම උගන්වනවා පුතේ......අවට ලෝකයා එක්ක බැඳුණාම මිනිස්සුන්ට ඉගෙන ගත්තු දේවල් පවා අමතක වෙනවා මයේ පුතේ සුරංගනා විමාන මවද්දී......උඹ පරිස්සම් වෙන්න ඕනී .කාරීයක් නැහැ කලබල වෙන්න ඒකට හැම තිස්සේම තමන්ට තමන් විතරයි පුතේ......තමන් කියන කෙනා අසරණයි තමන්ගේ සියලු දෑ තමන්ම තනියම විඳින්න ඕනී අන්න ඒක තේරුම්ගනින් පුතේ කවුරැ ආවත් හීන පෙන්වන්න උඹ ඇහැ පියෙව්වොත් උඹේ හීන උඳුරගෙන යන එක විතරයි වෙන්නේ .නිතරම හදවත අවදියෙන් තියාගනින්.
වැරදුන තැන සිය පාරක් හැඳුවත් මිනිස්සු ආස හොඳපු රෙද්දේ පැල්ලමේ සායම දකින්න ......ඒ මිනිස්සු අපිව දකින්නේ උන්ට ආස විදිහට පුතේ අපි ආස විදිහට නෙමෙයි.......ඒක ලෝක ස්භාවය. තේරුම් අරන් අවබෝධය තියේන මිනිස්සු අර කඳු වගේ පුතේ අව්වටත් වැස්සටත් දරාගෙන ඉන්නවා හැබැයි යාන්තම් හරි කලබල උනොත් නායේ යනවා.......චරිතයක් නායේ ගියහම ආයේ භාරගන්න සමාජයක් නැහැ පුතේ ඒ නිසයි කියන්නේ නිතරම හිත අවදියෙන් තියා ගත්තොත් දරාගෙන ඉන්න පුළුවන් කියලා......
අල්ලගන්නවාට වඩා අත්හරින්න වෙන දේවල් මඟ හැරෙන දේවල් ගැන සිහි කල්පනාවෙන් හිටියාම පහසුයි.....හිත සැහැල්ලු කරගන්න ......සමහර මිනිස්සු එපා කියලා අතැරලා දාපුවා හොයන්නේ පණ ටික යන්න උනාම පුතේ හිත හදාගන්න බැරිව ......එහෙම ජිවත්වෙලා මොකටද බන් පුතේ අවසානේත් විඳවන්න ......
"අම්මා කියන පුස්තකය බොහෝ තතු පහදා දුන්නද අකුරු අතරේ ලොකු අධ්‍යාපන සහතිකවලට හිමිකම් නොකිව්වාය.නමුත් ඇයගේ හදවත පරිසරය හා සමීපව දිවි ගෙවූ හෙයින් ඇය බොහෝ විට පරිසරයෙන් හා දහමෙන් ජීවීතය හඳුන ගත්තාය. අතීතයේ සොඳුරු තැන් සිහිකළ හැකි නමුඳු එහි නැවති ජිවත්වන්නට නොහැකිය. අම්මා අද මිය පරළොව වුවත් ඇය වෙනුවෙන් පිං පුදනවා හැර කඳුළු එකතු කර දෑස තෙත් නොවෙන්නට අම්මා ශක්තියක් වුවාය.
දැනුදු මේ මතකයන් හදවත ස්පර්ශ කරන්නට වූයේ විහාර ගෙයි සිට මව්ගේ සුළඟිල්ලේ දැවටී යන දැරියක් නෙත ගැටීමෙනී. අම්මා පෙන් වූ නිදහස් මාර්ගයට හා අනුන්ව හොයනවාට වඩා තමන්ව සොයාගෙන ජීවත්වීමේ අධ්‍යාත්මික රසය ලබා ගන්නට පෙර පිනක් ලැබුණිනම් ඒ අම්මා නිසාමය.......කුඩා අවදියේ නොයෙකුත් ප්‍රශ්න අපට අසන්නට බොහෝ ඇත. නමුදු අවබෝධයක් නොමැත වයසෙන් වැඩෙත්ම අප හා අප වටා ඇති ප්‍රශ්නද වැඩෙයි. නමුදු අද මා බොහෝ නිරාමිස සුවයක් විඳීමී. සංසාරය තව දිගු වන්නට සිතුවිලි සකසා කිනමි ඵලක්ද ? සිතේ ඉස්මතු වූ අතීතයේ මතකයන් තුළ තවත් නොගැටී බූ ගාන ලද තට්ටය පිරිමදිමින් භාවනා කුටීය වෙත වඬින්නට පිය ගැට පෙළ ළං වුවාය.......
✍️කමණි සුරවීර ( කලකට කලින් ලීව පුංචීම පුංචී කෙටි කතාවක්)
………………………………
No comments:
Post a Comment