Thursday, November 19, 2020

ජීවීතයට සිතුවිල්ලක්

                 🌿🍁💕🌱❤🤲🤲🤲🍁🍁🍁 ජීවීතයට වදනක්
                     _______________________________________________
 
                       එක්තරා මහලු මිනිසෙක් දවසක් වේදිකාවක් මත හිඳ  අසුන්ගෙන සිටින ප්‍රේක්ෂකයන් වෙනුවෙන් ඉතා හාස්‍යජනක විහිලුවක් කරනවා.එහිදී එහි සිටි සියල්ලන්ටම මුවඟට නතර කරගත නොහැකි සිනහාවක් එනවා.මොහොතකින් මේ මිනිසා නැවතත් එම විහිලුව ආයේත් සිදු කරනවා එවිට ප්‍රේක්ෂකාගාරයේ සිටින අඬක් පමණක් සිනාහවෙනවා. මේ මහලු මිනිසා තෙවන වරටත් එම විහිලුව නැවතත් කරනවා.එවිට කිසිවකු සිනාහවෙන්නේ නැහැ .ඔවුන්  එය දකින්නේ විකාරයක් ලෙස. පසුව මෙම මහලු මිනිසා ප්‍රේක්ෂකාගාරය අමතමින් මෙහෙම අහනවා"ඔබ එකම විහිලුවට නැවත නැවත හිනාහවෙන්න අකමැතිනම් ඔබ එකම හේතුවකට නැවත නැවත අඬන්නේ ඇයි කියලා....නැවත නැවත අඬන්නේ ඇයි කියලා ......." ප්‍රේක්ෂකාගාරයම විස්මය දනවන අයුරින් මහලු මිනිසා දෙස නෙත් දල්වනවා.

      ඇත්තටම අපි අපේ ජිවිතේ මෙය නොවෙද කරන්නේ.හිනාහවෙන්න දහසකුත් හේතු හෝ පුංචීම දෙයක් තිබුණත් ඒක විශාල විදියට දකින්න බැරිව පුංචී පුංචී දේවල් විශාල කරගෙන මානසික වදවේදනා විඳිම හෝ තමන්ගේ මෙන්ම අනෙකාගේ මානසික නිදහසද විනාශ කරමින් නිරතුරුවම විඳින ජිවිතේ විඳවිමක් කරගෙන නිනව්වක් නැතුව කාලය කා දමමින් තමන්ගේ ජීවීතය කරැමයක් ලෙස හිතමින් මරණය සැපයි කියමින් ශාප කරගන්න මිනිස්සු නැතිද...... ?

        ඇත්තටම ජීවීතය කියන්නේ ප්‍රශ්න පත්‍රයක් එහි ඔබට කිසිම ප්‍රශ්නයක් ,අභියෝග ,බධා,වේදනා,කඩාවැටිම්,දුක, නැත්නම් ඔබ දැනටමත් මැරිච්ච මනුස්සයෙක් යාළුවා .මොකද ජිවත්වෙලා අද දවස වෙනුවෙන් හැප්⁣පිලා අනාගතය සරසන මිනිස්සුන්ට තමයි ඒ ප්‍රශ්න පත්‍රය ලැබෙන්නේ.මරණය කවදා හෝ දවසක එනවාමයි.ඒ වෙනුවෙන් ඔබ කරදර විය යුතු නැහැ .නමුත් ඊට කලින් ඔබට ලැබුණු ඔය ජීවීතයට වටිනාකමක් දෙන්න.මැරෙන්න කලින් ජීවත්වෙන දවස් වෙනුවෙන් නැවත නැවත ඉපදෙන්න එහෙම ඉපදිලා තමන්ට ආදරය කරන ගමන් තමන්ට පුළුවන් විදියට තව කෙනෙක්ට වචනයකින් හරි දිරියක් දෙන්න .හැබැයි නැවත කිසිවක් බලාපොරොත්තුව නොවන පරාර්ථකාමී හැඟිමෙන් දෙයක් ලෝකයට කරන්න.කවදාහරි එදාට ඔබට මැරෙන්න පුළුවන් ලෝකයට වැදගත් දෙයක් දිපූ උදාර මනුෂ්‍යයෙක් විදියට. ඉතිං ඒ දවස එනකන් හැම දවසක ජිවත්වෙන්න.නැත්නම් ඔබට මැරැණා කියලත් නිදහසක් නැතිවෙයි හිතට.මොකද ජිවත්වෙලා ඉන්න කාලය තුළත් එළොව සිහියෙන් මෙළොව අතගාපු විපාක  නිසාම.

        ළඟින් ඉන්න මිනිස්සු ඔබෙන් උදව්පදව් ගත්තු මිනිස්සු වෙනස්වෙද්දී තමන්ට රිඳවගෙන ඒ මිනිස්සුන්ටත් රිඳවනවාද?.එපා ඒ දේ කරන්න එපා .මන්ද තමන්ට තමන් තව දුරටත් අහිමිවීම හා එපාවීමත් තමන් කෙනෙක් වෙනුවෙන් දෙයක් කළානම් ඒ දේවල්වල වටිනාකම අඩුවෙන එක විතරයි වෙන්නේ .යන මිනිස්සුන්ට යන්න දෙන්න නිහතමානීව.දුක හිතෙනවානම් අඬන්න හැබැයි තනියම .ඔබගේ කඳුළු මේ ලෝකයේ කාටවත් දැකීම හෝ පෙන්වීම ඵලක් නැහැ .ලෝකයට ඔබ දුර්වලයෙක් කියලා පෙන්වන්න ඔබට කිසිම උගත්කමක් නැහැ යාළුවා.ඒ නිසා තමන්ට ආදරය කරන්න තමන්ගේ හදවත රැකගන්න නිතරම.කාටවත් ඊරිසියා කරන්න එපා වෛර කරන්න එපා .මුහුණට බැන ගත්තත් මිනිස්සුන්ගේ පිටිපස්සෙන් හිඳගෙන මයින්ඩ් ගේම් දෙන්න එපා .ඔබට කවදාවත් සැනසීමක් නැහැ ඔබව මොහොතින් මොහොත වැනසීමේ යක්ෂයා වෙලාගනීයි.අනික් මිනිස්සු දිහා බලලා හූල්ලන්න එපා තමන් දිහා බලාගෙන තමන්ගේ ජීවීතය තමන්ගේ මනස ලස්සනට කැටයම් කරගන්න .ඔබට ලෝකයේ ඉන්න උතුම් මිනිස්සුන්ගේ ගුණාංග දකින්න පුළුවන් විදියට ඔබේ මනස තියාගන්න.නිතරම මිනිස්සුන්ගේ අඩුපාඩු හෝ වැරදිම එතකොට නොපෙනි යයි.මන්ද නිතරම ඒ දේවල් දකිද්දී ඔබට තියේන විසඳුම් මඟ හැරී යන්න පුළුවන් .

        ඔබ සිතන පතන අයුරැ හා ජිවත්වන රටාව සුභවාදී ලෙස වෙනස් වූ තප්පරයේ පටන් ඔබට සියල්ලම සුභවාදීව හා ඔබේ මනසට සුවදායිලෙස දැනෙන්නට පටන්ගනී.ඉතිං ජිවත්වීමට කොපමණ කාලයක් තියේවීද කියා හරියට කියන්න අපට නොහැකිය.නමුත් ඔබේ ජීවීත ගමනට අරුත එක්කර දවසක ඔබේ පවුලේ හා හිතවතුන් සේම තවත් කෙනෙකුගේ යහපත වෙනුවෙන් නිහඬව සේවයක් කර  හිතේ සතුටින් ඉන්නට හැකිනම් ජිවිතේ ඔබට ඒ සතුට සතුටක් මිසම කිසිදා ඔබගේ භෞතික වස්තුන්වලට සමාන කළ නොහැකිය. ඔබට නැතිදේවල් වෙනුවෙන් කනස්සලු නොවී තියේන දේවල් වෙනුවෙන් ස්තුතියි කරමින් නිතරම ඔබට මේ ලැබී ඇති ජීවීතය ගැන වුවද සතුටින් ඉන්න.එම ආත්ම තෘප්තිය මගින්ම ඔබ ජිවිතේට අවශ්‍ය අනෙකුත් ඉලක්ක හා බලාපොරොත්තු සපුරාගන්න.ඔබේ වටිනාම කෙනා ඔබයි.

               මන්ද ඔබ වගේ කෙනෙක් ඉන්නේ මේ ලෝකයේ ඔබම පමණයි.ඉතිං ඒ ඔබ කියන කෙනාව නිරතුරුවම සිනාහ මුසු මුහුණෙන් හා නොසැලෙන ආත්ම ශක්තියෙන් පුරවා පෝෂණය කරන්න .ඔබට ආදරය කරන්න .ඔ⁣බට ආදරය කරලා දලා ගිය වුවන්ට සමාව දිලා සතුටින් ඉන්න .මතක තියාගන්න ජිවිතේ සතුට ඔබට ලැබෙන්නේ බාහිරින් නොවෙයි ඔබේ ඇතුළාන්තය තුළින් ඔබ නිර්මාණය කරගන්න ආකල්ප හා අදහස් තුළින්මයි.ඒ අදහස් මනුෂ්‍යත්වයෙන් පුරවගන්න.පිඩාවට පත්වෙන දේවලින් නිරතුරුවම සමතුලිතව දරාගෙන ජීවීත ගමන සුන්දර කරගන්න වෙහෙසෙන්න.ඒ වෙහෙස කවදාහරි ඔබේ ජිවිතේ සාර්ථකත්වය පෙන්වයි.ඒ වටිනාකම වෙනුවෙන් හැම මොහොතකම අරුතක් දිවිගමනට එකතු කරගන්න .

✍️ Kamani Suraweera

 (සටහනට කරුණු එකතු කරගන්නේ ධනාත්මක වැඩසටහන් කිහිපයක් තුළින්ය.ඒ අතර jayspot වැඩ සටහන සිදු කරන  ජීනූ  ධර්මකීර්ති මෙනෙවිය විසින් ඉදිරිපත් කරන වැඩසටහන්වල කරුණුද මෙහි අන්තර්ගත වී ඇති බව ප්‍රකාශ කරන අතර මෙම සටහන හිතවතකුගේ ඉල්ලීමක් වෙනුවෙන් ජීවීතයට තැබූ සටහනකි)

"අම්මේ, කඳුළු ඇයි ලුණු රස.....?

🍁🌱🍁🍁🍁🌱🌿🌿

"අම්මේ, කඳුළු ඇයි ලුණු රස.....?
"අම්මේ,  මුහුදේ වතුරත් ලුණු රසයි නේද......?
 මිනිස්සු අඬපු කඳුළු ද අම්මේ මුහුදේ තියේන්නේ ?

" අම්මපා කෙල්ලේ පාඩුවේ වැඩක් කරගන්න නැති හැටී  නොයෙකුත් ප්‍රශ්න උඹට පුතේ......
    අහගනින්කෝ එහෙනම් පුතේ ....මහමුහුදට වඩා දේවල් දෝතින් බදාගන්න ගියහම තමයි අඬන්න වෙන්නේ පුතේ සාගරය තරම්.......කඳුළු ලුණු රස උනාට දුකට රසයක් නැහැ බන් .....හිතට දැනෙන දුකත් එක්ක මිනිස්සු අකුරැ දෙකක වචනයකින් එක එක රසවල් විඳවනවා බන්..... පුංචි දේවල්වලින් දුක් වෙලා අඬන මිනිස්සු හුරැවෙන්නේ නැහැ පුංචී දේවල්වලින් සතුටු වෙන්න මයේ පුතේ.......

      පුංචී දේවල්වලින් කනස්සලු නොවී පුංචී පුංචී තරු එළියකින් පවා සතුටු වෙන්නට අම්මා ඉගැන්නු හැටී තවම මතකයේ නටඹුන් වේ. 

       "අම්මේ තනිකම පාළුව කියන්නේ මොකක්ද ?
        තනිකම කියන්නේ අපි තනිවීම දරැවෝ තනි උනාම පාළුව දැනෙනවා ......උඹට තවම ඒක දැනෙන්නේ නැහැ මං ඉන්න නිසා.....හැබැයි පුතේ මම නැතැයි කියලා දවසක උඹ තනිවුණා කියලා හිතන්න කාරී නැහැ......

       " පුතේ රෑට ආකාසේ ලස්සන තරු පායනවා .....අමාවකක් නැත්නම් හඳත් තියේනවා ..... අර ඈත පේන කඳු පවා තනි උනාට හඳ එළියට ලස්සනයි පුතේ.......⁣උදේ කාලයේ කුරුල්ලෝ ගී ගයනවා.....මඳ සුළඟ හමනවා ඇලේ දොළේ වතුර උඹ වෙනුවෙන් ගලාන එයි පුතේ......උඹට බැඳෙන්න ඕන්නම් පරිසරයට බැඳියන් ජිවිතේ බැඳිම් පරිසරය හොඳාකාරවම උගන්වනවා පුතේ......අවට ලෝකයා එක්ක බැඳුණාම  මිනිස්සුන්ට ඉගෙන ගත්තු දේවල් පවා අමතක වෙනවා මයේ පුතේ සුරංගනා විමාන මවද්දී......උඹ පරිස්සම් වෙන්න ඕනී .කාරීයක් නැහැ කලබල වෙන්න ඒකට හැම තිස්සේම තමන්ට තමන් විතරයි පුතේ......තමන් කියන කෙනා අසරණයි තමන්ගේ සියලු  දෑ තමන්ම තනියම විඳින්න ඕනී අන්න ඒක තේරුම්ගනින් පුතේ කවුරැ ආවත් හීන පෙන්වන්න උඹ ඇහැ පියෙව්වොත් උඹේ හීන උඳුරගෙන යන එක විතරයි වෙන්නේ .නිතරම හදවත අවදියෙන් තියාගනින්.

                      වැරදුන තැන සිය පාරක් හැඳුවත් මිනිස්සු ආස හොඳපු රෙද්දේ  පැල්ලමේ සායම දකින්න ......ඒ මිනිස්සු අපිව දකින්නේ උන්ට ආස විදිහට පුතේ අපි ආස විදිහට නෙමෙයි.......ඒක ලෝක ස්භාවය. තේරුම් අරන් අවබෝධය තියේන මිනිස්සු අර කඳු වගේ පුතේ අව්වටත් වැස්සටත් දරාගෙන ඉන්නවා හැබැයි යාන්තම් හරි කලබල උනොත් නායේ යනවා.......චරිතයක් නායේ ගියහම ආයේ භාරගන්න සමාජයක් නැහැ පුතේ  ඒ නිසයි කියන්නේ නිතරම හිත අවදියෙන් තියා ගත්තොත් දරාගෙන ඉන්න පුළුවන් කියලා......

අල්ලගන්නවාට වඩා අත්හරින්න වෙන දේවල් මඟ හැරෙන දේවල් ගැන සිහි කල්පනාවෙන් හිටියාම පහසුයි.....හිත සැහැල්ලු කරගන්න ......සමහර මිනිස්සු එපා කියලා අතැරලා දාපුවා හොයන්නේ පණ ටික යන්න උනාම  පුතේ හිත හදාගන්න බැරිව ......එහෙම ජිවත්වෙලා  මොකටද බන් පුතේ අවසානේත් විඳවන්න ......

        "අම්මා කියන පුස්තකය බොහෝ තතු පහදා දුන්නද අකුරු අතරේ ලොකු අධ්‍යාපන සහතිකවලට හිමිකම් නොකිව්වාය.නමුත් ඇයගේ හදවත පරිසරය හා සමීපව දිවි ගෙවූ හෙයින් ඇය බොහෝ විට පරිසරයෙන් හා දහමෙන් ජීවීතය හඳුන ගත්තාය. අතීතයේ සොඳුරු තැන් සිහිකළ හැකි නමුඳු එහි  නැවති ජිවත්වන්නට නොහැකිය. අම්මා අද මිය පරළොව වුවත් ඇය වෙනුවෙන් පිං පුදනවා හැර කඳුළු එකතු කර  දෑස තෙත් නොවෙන්නට අම්මා ශක්තියක් වුවාය.

        දැනුදු මේ මතකයන් හදවත ස්පර්ශ කරන්නට වූයේ විහාර ගෙයි සිට මව්ගේ සුළඟිල්ලේ දැවටී යන දැරියක් නෙත ගැටීමෙනී. අම්මා පෙන් වූ නිදහස් මාර්ගයට හා අනුන්ව හොයනවාට වඩා තමන්ව සොයාගෙන ජීවත්වීමේ  අධ්‍යාත්මික රසය ලබා ගන්නට පෙර පිනක් ලැබුණිනම් ඒ  අම්මා නිසාමය.......කුඩා අවදියේ නොයෙකුත් ප්‍රශ්න අපට අසන්නට බොහෝ ඇත. නමුදු  අවබෝධයක් නොමැත වයසෙන් වැඩෙත්ම අප හා අප වටා ඇති ප්‍රශ්නද වැඩෙයි. නමුදු අද මා බොහෝ නිරාමිස සුවයක් විඳීමී. සංසාරය තව දිගු වන්නට සිතුවිලි සකසා කිනමි ඵලක්ද ? සිතේ ඉස්මතු වූ අතීතයේ මතකයන් තුළ තවත් නොගැටී බූ ගාන ලද තට්ටය පිරිමදිමින් භාවනා කුටීය වෙත වඬින්නට පිය ගැට පෙළ ළං වුවාය.......

✍️කමණි සුරවීර ( කලකට කලින් ලීව පුංචීම පුංචී කෙටි කතාවක්)
………………………………

Vidiyum munn (விடியும் முன்)-හිරැ උදාවට ප්‍රථම

Vidiyum munn (விடியும் முன்)-හිරැ උදාවට ප්‍රථම
_________________________________________________

            29.11.2013 දින ප්‍රේක්ෂකකයන් වෙත ඉදිරිපත් කරන Vidiyum munn (விடியும் முன்)-හිරැ උදාවට ප්‍රථම දමිළ සිනමා සිතුවම අධ්‍යක්ෂණය කරනු ලබන්නේ Balaji K.Kumar මහතා විසිනි.මෙම සිනමාව සිතුවම ගැන කතා කරද්දී මම ප්‍රධානම චරිත දෙක ඔස්සේ කතා කරන්නෙමී.මන්ද කුමන හෝ පුද්ගලයෙකුට මෙම සිනමා සිතුවම නරඹන්නට සිතුණොත් එම සිතුවිල්ලට බද්ධ වන කැමැත්ත හා ආසාවට හානියක් නොවන්නටය.මෙහි  ප්‍රධානම චරිතය වන රේඛාගේ චරිතයට පණ පොවන්නේ  Pooja G.Umashankar  දකුණු ඉන්දීය හා ශ්‍රී ලාංකීය සිනමාව ජයගත් දක්ෂ නිළියයි.ඇය වටා ගෙතෙන කතාවේ ළමා චරිතයට වන නන්දනීගේ චරිතයට පණ පොවන්නේ Malavika Manikuttan වන කුඩා දියණියයි. ඉන්දීය සමාජය තුළ බොහෝ සිනමා ඔස්සේ බොහෝ විට මෙම සමාජ විවරණය හුවා දැක්වීම දැකිය හැකිය.මෙය සමාජයේ පවතින හා සිදුවෙමින් පවතින නොනවතින ගැටළුවක් හා ඛේදනීය සිද්ධියකි.මුළු මහත් ලෝකයේ මානව සංහතියටම ලබා දෙන පණිවිඩය තුළ  අපූරත්වය ඉතා මැනවින් මුහු කළ නිර්මාණයකි.

                             Vidiyum munn (விடியும் முன்)-හිරැ උදාවට ප්‍රථම මේ තුළින් රචකයා සමාජය නමැති වේදිකාවේ තිරපටය විවෘත කොට සමාජයේ දෑසද හදවතද මනසද එකවර විවර කරන්න ගත් වෑයමක් කිවිවොත් එය නිවැරදිය. මේ තුළ කතිකාවට නැඹුරු වෙන්නේ ගණිකා වෘත්තීයේ යෙදෙන කාන්තා චරිතයක් හා එම චරිතයට අනපේක්ෂිත ලෙස සමාජ පෙළඹවීම හා සමාජ දැක්ම තුළ ඔවුන්ට තිබෙන ලේබල්වීමේ හිමිකම හේතුවෙන් ඔවුන්ගේ අයිතිවාසිකම් මෙම සමාජයේම ජිවත්වන තවත් මානව වර්ගයා විසින්ම අමු අමුවේ දුෂණය කරද්දී කෙළසද්දී තැරව්කරුවෝ අතින් අතට යද්දී කාගේ වුවමනාවකට කාසියේ බලයට වාසිය ලැබෙන මිනිස්සුන්ගේ පෙළඹවීම මතම ළමා ගණිකාවක්ද මෙම කාන්තා ගණිකාවට සමාජයේ පෙළඹවීම උදෙසා සපයා දීමට කරන්නාවූ බල කිරීම හා පෙළඹවීම තුළ මෙම කාන්තා චරිත ය එනම් රේඛා සහ ළමා චරිතය වන නන්දනී මුහුණ පාන ඉතාම අමිහිරි වූ කටුක අත්දැකිම් සමුදායකි.
                                        රේඛා යනු ඉහළ පෙළේ ධනවතුන් වෙනුවෙන් කාලයක් තම ආත්මය කැප කළ යුවතියකි.ඇය කරන්නේ හරි දෙයක්දෝ වැරදි දෙයක්දෝ කියා නොදන්නා අවධියක තම නිවසින් පැන යාම නිසා අවසානයේ අවාසනාවන්ත අයුරින් රැකවරණය සේ ලැබෙන්නේ සමාජයේ පවතින ඉතාම අන්තම පහත්ම තැනකිනි.හරි වැරදි නොතේරෙන අවධියක තමන් වැටෙන අන්තම තත්ත්වය ගැන වයසින් වැඩෙත්ම වැටහුණද ආපසු හැරෙන්න පාර සොයාගන්න හරි ළිං කටෙන්ම ගොඩ එන්න හරි ඔවුන්ට කාලය ලබා දෙන විසඳුම් කාලයම පමණක් විටෙක තිරණය කරයි.මන්ද මේ සමාජය එතරම් අහිංසක නොවන නිසාය.නමුත් ඇය නිවසින් පැන ගිය හරි හේතුවක් මේ තුළ දකින්නට නොලැබෙයි.එය ප්‍රෙක්ෂකයාට සිතන්නට භාර දී නිර්මාණකරැවා නිර්මාණය දියත් කර ඇත.ඉහළ ගණන්වලට විකුණුනු ඇයව තවත් වෙළෙන්දෙක් විසින් යම් ආකාරයකින්  ඩැහැගෙන ඔහුගේ මුදල් තර කරගන්න වෑයම් කර ඇති බව මෙය නැරඹිමේදි අවබෝධ වේ.
                                                   මෙය ආරම්භයෙදීම යන දෙබසයෙහි සිංහල තේරැම වන්නේ "රේඛා ඔයා ගෙවල් මාරැ කලා ,බිස්නස් කරන තැන් මාරැ කලා ,නම්බර්ස් මාරැ කලා ඒත් මම ඔයාව හොයාගෙන ආවා යන " දෙබසයි .මෙය රේඛා හට පවසන්නේ ඇයගේ කාන්තා ශරීරයේ වෙළඳාම  දෙවෙනි වතාවට යොදාගත් පුද්ගලයා විසිනි.මේ තුළින් රසිකයාට ඉතාම තිව්‍ර ලෙස ලබා දෙන පණිවිඩය වන්නේ මෙවැනි කාන්තාවන් හට මෙවැනි වෙළෙන්දන්ගෙන් ගැලවීමක් නොමැති බවයි.ඔවුන් ඉව කර කර ඔවුන් පසු පසම ඔවුන්ගේ අඳුරු මතකයන් සමඟ සෙවනැල්ල මෙන් හඹා එන බවය.කෙසේ නමුත් රේඛා යන චරිතය තවම එම අඳුරු සමාජයෙන් ගැලවී නැත. ඇය ඇයව විකුණාගෙන කන ⁣වෙළෙන්දන්ගෙන් වෙන් වීද හුදකලාවේ වුවද නිරත වූයේ එම ගණිකා වෘත්තීය තුළමය.පරක් තෙරෙක් අවබෝධයක් නොමැති අවධියක ඇය වැටුණු නරකාදියේ ඇයට ගඳ සුවඳක් තවම අවබෝධ වී නොමැත.නමුත් ඇය පසු පස පැමිණෙන වෙළෙන්දන් හඳුනන්නේ ඒ නරකාදීය තුළ ටික ටික තරවන ඔවුන්ගේ පසුම්බියේ මුදල්වල සුවඳ පමණි. රේඛාව සොයා ඔහු පැමිණෙන්නේ ඇයට ආදරයකට හෝ දුක සැප විමසන්න නොවෙයි.

                                            තමන්ගේ ප්‍රධාන පෙළේ ධනවතකුගේ ඉල්ලුමට සැපයුම ලබා දීම නිසා ලැබෙන මුදල්වල වටිනාකම හේතුවෙන් ඔහුට අවශ්‍ය එම වෙළඳ භාණ්ඩය කෙසේ හෝ එම ධනවතාට ලබා දී ලැබෙන  මුදලේ වටිනාකම පිළිබඳ පමණක් සිතීමට හා සැහීමකට පමණි.එම අරමුණ වෙනුවෙන් ඔහු රේඛාව සොයාගෙන පැමිණෙයි.ඔහු පවසන ආකාරයට එම ධනවතාගේ රසය වෙනස්ය.සැබවින්ම මෙම නිර්මාණය නැරඹීම තුළ ඔබට මිනිසුන්ගේ රසය විඳිමක්ද විඳවිමක්දෝ කියා හැඟෙයි..කිසිඳු අසභ්‍ය දර්ශණ හැඩ තල නැතත් සමාජයේ නිරැවතෙහි හැඩතල මොනවට ග්‍රහණය කර ඇත .ඔහු රේඛාට පවසන්නේ අවුරැදු 14-15ක ගැහැණු ළමයෙක් එම ධනවතාගේ පවස නිවන්නට අවශ්‍ය බවය.රේඛා පෙරළා ප්‍රශ්න කරන්නේ "ඇයි දරැකමට හදාගන්න ටද කියාය........." මෙය සමාජයට ගැසු ප්‍රබල පහරකි. ළමා සිරැරකින් තම කාමුක සුවය හොයන මිනිස් සංහතියට ගැසූ වාග් ප්‍රහාරයකි .එය නරඹද්දී හාස්‍යජනක බව එම අවස්ථාවේ දැණුනද එය අපූරු ප්‍රශ්න කිරීමකි.
                                    මෙම නිර්මාණය සහමුලින්ම මම නොලියමී.මන්ද ඔබ ඔබගේ මනසින් රස විඳින මොහොතක ඔබේ මනෝභාවයට ඔබගේම රසයක් දැනීම අවශ්‍යය නිර්මාණයකට ඔබගේම කියවීමක් අවශ්‍ය වන හෙයිනි.රේඛා සැබවින්ම සමාජයේ පහත්ම වෘත්තීය වන ගණිකා වෘත්තීයේ උන්නත් ඇය කුඩා දරැවෙක් එවැනි තැනට වැටෙනවාට කිසිසේත්ම එකඟ වන්නේ නැත.නමුත් ඇයගේ ජිවීතයේ අසරණකමද ,ඇයගේ ජිවීතයේ ඇයම ඉන්න පසුබිම තුළ ඉන්නා මිනිසුන් හා සමාජය විසින් ඇයට කරන පෙළඹවීම හා සියල්ලම මුදලට ඔවුන්ගේ අංශු මාත්‍රය පවා විකිණෙන විට ඇයට ප්‍රතික්ෂේප කරන්නට තිබු ශක්තිය පවා අධෛර්යට පත් කර මෙම කුඩා දරැවෙක් සැපයිම තුළ ලැබෙන මුදල ගැන හා අනුකම්පාව හා දයාව තුළ කිසිවක් උපයාගත නොහැකි බව පවසා ඇයගේ මනස පොළඹවන අයුරින් මෙහෙවන අයුරින් මේ සමස්ත ලෝකය පුරා මෙවැනි වෙළෙන්දන් ස්ත්‍රීය හා ළමා සමාජය මේ මොහොතෙත් ඉතාම නින්දිත ලෙස විකුණමින් සිටිනවා ඇත.නමුත් දකින්නේ  කොහොමද අපේ ඇස් පවා ගණිකාවක් දෙස බලන අයුරින්ම ලෝකයක් බලද්දී ඒ ජීවීත එවැනි තත්ත්වයට පත් වූ හේතු කරැණු කාරණා වැළලී ඉස්මතු කරන්නේ හා ඉස්මතු වන්නේ ඔවුන් සිදුකරන වෘත්තී⁣යේ හා ඔවුන්ගේ ජිවීතයේ පහත් බව පමණයි.
                                                  රේඛා මෙම පහත්ම සැපයුම වෙනුවෙන් ගැහැනු දරැවෙක් සොයා ගන්නේ ඇයගේ මනසින් හට ගන්නා සිතුවිලි හා සමාජය සමඟ පොරබඳිමින් බව රේඛා වචනයෙන් නොකී බොහෝ දේ භාවමය අයුරින් මුහුණේ ඉරියව් ඔස්සේ ප්‍රේක්ෂක සංතානයට කියවන්නට ඉඩකඩ සලසා දෙයි.කෙසේ නමුත් සුන්දර හිනහාවක් හිමි බොහෝ දේ හදවතේ සඟවා සිටින අවුරැදු දහතුනක පමණ යුවතියක් රේඛාට සොයාගන්න උපකාර කිරීම කරන්නේ සහ ඇයව මේ වෙනුවෙන් මෙහෙයවනු ලබන්නේත් මෙම සමාජය විසින්ය.එම කුඩා දියණිය නිවසින් පැන මෙවැනි අනාරක්ෂිත සමාජයකට මුහුණ පාන්නේ තමන්ගේ මවගේ අභාවයෙන් පසු පියාගේ දෙවෙනි කසාදයේ බිරිඳගේ පහර දිම් හා අඩන්තේට්ටම් හේතුවෙනි.රේඛා ඇයගෙන් තතු විමසිමේදි ඇය පවසන්නේ එයයි එහිදී රේඛා ද පවසන්නේ ඇයත් මෙම පුංචී දියණිය වන නන්දනී ලෙස නිවසින් පැන ආ බවය.එය ⁣එසේනම් මව්පිය සෙනෙහස හොරැ ගෙනගිය මොහොතක සමාජයේ නපුරැ දෑස්වල බැල්ම ඔවුන් දෙදෙනාට ලැබුණු බව හඟවයි.
                                     නන්දනී රේඛාට අමතන්නේ අක්කා කියාය.සැබවින්ම මෙහිදි ⁣අමරසිරි මාස්ටර්ගේ හඬින් සුගායනය වන ගීතයක කාණ්ඩයක්ද සිහිපත් වේ. "ළැම පමණක් ළොවට පෙනෙන ළය නොපෙ⁣නෙන ළඳුනේ "......සැබවින්ම රේඛාගේ ළය තුළින් ඉස්මතු වන්නේ නන්දනී කෙරෙහි ඇය දක්වන යම් ළෙන්ගතුකමක් හා දරැවෙක් යන සිතුවිලි සමුදායයි.ඇය එම දරැවා නැවත භාර දෙන්නට සිතුවද ඇයට ඒ වෙනුවෙන් හිස් අවකාශයක් පමණක් ලැබෙන්නේ තැරව්කරැවාගේ මැදිහත්වීම හා ඇනුම් බැනුම් නිසාය.කාත් කවුරුත් නොමැති වු රේඛා තුළ නන්දනී කෙරෙහි ඇතිවන්නේ දරැවෙක් යන හැඟිම සහ සහෝදර බැඳිමකි.නමුත් ඒ හදවතේ සිතුවම කෙතරම් මානූෂීය ද කියා ඔවුන්ව බිළිගෙන සිටි අමානුෂිය සමාජය දැනගෙන සිටියේ නැත.කෙසේ නමුත් අවසානයේ එම බාල වයස්කාර දරැවාව රේඛාට සිදුවන්නේ සහ භාර කරන්නේ එම සමාජය විසින් නන්දනීවද රේඛාට සිදු වූ ඉරණම් ගමනට රැගෙන යාමටය. විසිතුරු සළුපිළි  ඔස්සේ දරැවාව හැඩවැඩ කරන රේඛාගේ හදවත ගැටෙන්නේ දෙඟිඩියාවකය.අැයට ඉන් එහාට කරකියා ගන්න කිසිවක් නැත්තේ ඇයටද අත් වී තිබෙන ඉරණම් භුමිකාව නිසාවෙනි....
                                            අදාළ නිවසට නන්දනීව කැටුව යන රේඛා පහළ මාළයේ  අසුන්ගෙන වික්ෂිප්ත වූ මනසින් සිටින අතර එම විශාල නිවසේ ලස්සන බලන්න රැගෙන යන විලාසයෙන් එම ධනවත් ව්‍යාපාරිකයා දරැවා ඉහළ මාළයේ ඔහුගේ නිදන කාමරයට රැගෙන යයි....හදිසියේ දරැවා හයියෙන් කෑ ගසන හඬ ඇසී රේඛා ක්ෂණිකව එම කාමරයට ඇතුළු වන විට එම නිවැසියා අත දරා සිටින බ්ලේඩි එකක අධාරයෙන් රේඛාගේ මුහුණට ගසයි .එවිට ඇයගේ මුහුණ කැපුකමකට ලක් වී එක වර බිම ඇඳගෙන වැටුණද නන්දනීව බේරගන්න නැවතත් ඇය නිවැසියා සමඟ පොර බැඳ දරැවා ගලවාගෙන පලා යන්න සැරසෙන විට ඉතාම අවසනාවන්ත ලෙස කුඩා දරැවා වන නන්දනීගේ ඉක්මන් ක්‍රියාකාරීත්වය තුළ නිවැසියා පිහි ඇනුමකට ලක් වෙයි.ඉන් අනතුරුව මොවුන් දෙදෙනා මුහුණ පාන තත්ත්වය ඉතාම කම්පනය දනවන හා මෙම සමාජ විවරණය පිළිබඳ ප්‍රේක්ෂක හදවත ඇඳ බැඳ ගනීයි. රේඛා විසින් රැගෙන ආ දරැවා නැවත පැය 24ක් යන්නට මත්තෙන් ආපසු ආදාළ තැනට භාර දිය යුතුය.ඔවුන්ගෙන් මෙන්ම රේඛාට මෙි සඳහා නැඹුරු කළ පුද්ගලයාගෙන්ද ගැලවීමක් නැත.එම පිරිමින් අතරට තවත් පිරිම්න් එකතුවන ⁣විට තවත් අයෙක් මෙම තත්ත්වය තුළින් සුරැට්ටු පත්තු කරනවාට වඩා එ් ගින්දරෙන් වතුර රත් කර කිරි තේ බොන්න සැලසුම් සකසයි.නමුත් අවසානයේ එම සැලසුම තුළ ඔහුගේ ජීවිතය පවා ගැලවෙන්නේ වාසනාවකටය.

                    කෙසේ නමුත් රේඛාට ඇයගේ ජීවිතය බේරගන්නවාට වඩා අවශ්‍ය වන්නේ අවසානයේ කුඩා දරැවෙකු ⁣වන නන්දනීගේ ජීවිතය බේරා ගැනීමටය.ඇය ඇයගේ ජීවීතය පවා ඒ වෙනුවෙන් පුද දී නන්දනීගේ ජීවිතය යඳින්නේ මවක් මෙන් විලාප නඟිමිනි.මෙම සිනමා සිතුවම තුළ මා දුටු ඉතාම විශිෂ්ටතම සංකේතය ලෙස දුටුවේ ඉණිමඟකි.වියවුල් මනසින් නිදාගෙන හිඳ එකවර සිහිනෙන් බියපත්ව අවදිවන රේඛා සිහිනෙන් දකින්නේ ඇය ඇවිඳ යන මාර්ගය දෙපස අන්ධකාර රාත්‍රීයක් වුවත් යම් දුරකින් පෙනෙන ඉණිමඟකි .නමුත් ඉණිමඟ ආසන්නයට ළං වෙද්දී ඇය දකින්නේ ඇයව මරන්න හා ඇයව ඩැහැ ගන්න සිටින ඇය ජිවත්වන සමාජයේ චරිත ඇය වටා සිටින බවයි.මෙය වචන ප්‍රකෝටී ගණනක්  සවිස්තරාත්මක දක්වන ලද සංකේතයකි.මන්ද මිනිස් සමාජයේ නරකම තැනට වැටෙන ස්ත්‍රී හෝ පුරැෂයෙක්ට එම තත්ත්වයෙන් මිඳෙන්න මාර්ගයක් ලැබුණද සොයා ගත්තද ඔවුන් නිසා යැපෙන මුදල් සූරාගන්න සමාජය ඔවුන්ට ඔවුන්ගෙන් මිඳී  ජීවිතය වෙනස් කරගන්න ඉඩ දෙනවාට වඩා කරන්නේ වනසන්නට පාර කැපීමය.

                කෙසේ නමුත් මොවුන් දෙදෙනාගේ ඉරණම යම් ආකාරයක සුභවාදී කොට සිනමා සිතුවම නිර්මාණකරැවා විසින් නිමා කරන්නේ ප්‍රේක්ෂක සංතානයට ඉන් ඔබ්බට බොහෝ දෑ හිතන්නට නිගමනය කරන්නට ඉඩකඩ ඉතිරි කොටය.කුඩා දරැවා ඉල්ලුම් කළ ධනවතාගේ පුතු විසින් අවසානයේ රේඛාව සහ නන්දනීව ඉතා ඉක්මනින් අවශ්‍ය බව පවසන්නේ රේඛාව එම දරැවාව මෙම වෘත්තීය වෙත යොමුකරන්න බල කළ පුද්ගලයාටය.කෙසේ නමුත් අවසානයේ රේඛාගේ සහ නන්දනීගේ ජීවිත ගැලවෙන්නේ එම ධනවතාගේ පුතණුවන්ගේ මැදිහත්වීම හා ක්‍රියාත්මක වීම තුළය.ප්‍රේක්ෂකයා පවා සිතන්නේ නන්දනීගේ හා රේඛාගේ ජීවිතය නිමා වන බවය.නමුත් ගණිකා වෘත්තී⁣යේ ඔවුන්ව යෙදවූ සියලුම දෙනාගේ ජීවීත තොර වී අවසානයේ රේඛාගේ සහ නන්දනීගේ ජීවිතය ගැලවෙයි.අවසානයේ මිය ගිය ධනවතාගේ පුතු විසින් ඔහුගේ ම රියදුරෙක් හට පවසන්නේ රේඛාට සහ නන්දනී ට අවශ්‍ය තැනට රැගෙන යන ලෙසය....එහිදී එකම මාවතක දෙපසට යනෙන ධනවතාගේ පුතු හා රේඛා රිය කවුළුවෙන් නැවතත් ⁣මුහුණට මුහුණ ගැටෙන විට ඔහු විසින් රේඛාට මුදල් ප්‍රමාණයක් ලබා දෙන්නේ "හැමදේම මුදලනේ "යන්න වශයෙන් හා එම මුදල් තබාගන්නා ලෙසත් දරැවාව පරිස්සම් කරගන්නා ලෙසත් පවසා ⁣ඔවුන්ගේ ගමන් මඟ දෙමාර්ගයක් ඔස්සේ ඉදිරියට ඇඳෙයි.
                                             ගම්බද පරිසරයක බස් රථයක නිදිබර වෙහෙසින් සිටින රේඛා නින්දක පසුවෙයි.නන්දනී රිය කවුළුවෙන් අවට බලන ගමන් රේඛා අවධිකර ඒ කුමක්ද සිදුවූයේ කියා කරැණු විමසයි.රේඛා පවසන්නේ කිසිවක් නොවුණු විදියට අමතක කරන්න කියාය.එනම් සියල්ලම අමතක කර ඇයට ලැබුණු මුදලින් ජිවිතේ ගෙවන ගමන් යම් ජීවීකාවක ඈත දුර පළාතකට ගොස් නන්දනීවද රැක බලාගෙන ඇය ජීවිතය වෙනස් කරගන්න ඇති...වෙනස් කරගත්තාද යන බොහෝ දේ ප්‍රෙක්ෂකයාට භාර කර ඇත.මෙහිදි අවසානයේ මිය ගිය ධනවතාගේ පුතුට මතක්වන අතීත සිද්ධි සමුදායක් දිස් වේ.එනම් තම පියා තමන් පාසල් යන කුඩා අවධියේ වයස 15-16ක කාලය තුළ තමන්ගේ යෙහෙළියක් පවා තම පියාණන් විසින් කෙලෙසා අවසානයේ ඇය මරණයට පත් වූ අඳුරු මතකයකි.තම පියා ඝාතනය වූවද ඒ වෙනුවෙන් කුඩා දරැවාට හා රේඛාගේ ජීවිතයට හානියක් නොකර ඔවුන්ගේ ජීවිත ගලවා ඔවුන්ට මෙම ඉරණම අත්කර දුන් හා තමා කුඩා අවධියේ තමන්ගේ යෙහෙළියට එවැන්නක් සිදුවෙන තෙක් බලා සිටි සියලුම දෙනාවද ඔහු ඝාතනය කරවිය. 
                    සැබවින්ම එම ඝාතනයන් නිර්මාණය තුළදි මිනිස් ජීවිත ලෙස ඝාතනය වූවද රචකයා සමාජ ගර්භයේ දක්වන්නේ මෙම පහත් තත්ත්වය නිර්මාණය කළ වරද මරා දමා එහි නියැලී දුක් විඳි වුවන්ට සමාජයේ වෙනම පරිසරයක් ජිවීත ගමනක් අළුත් දැක්මක් ලබා දී එම කටුක අන්ධකාරය සමාජයෙන් පළවා යා යුතු බව නොවේද.........ඔබටත් මෙය මීට වඩා හොඳින් තවත් ඉසව් ඔස්සේ රසවින්දනය කරන්න භාර කරමී. You tube ඔස්සේ කිහිප සැරයක් මෙය නැරඹුවද භාෂාවේ නුහුර හා නොදැනීම නිසා යම් ඉසව් වටහාගන්න අපොහොසත් වූ අතර මේ පිළිබඳ තව තව සෙවීමේදි රේඛාගේ චරිතයට පණ පෙවූ පූජා උමාශංකර් විසින් ⁣එම රංගනයට හොඳම නිළියට හිමි සම්මානයද දිනා ඇති අතර එක්තරා රෑපවාහිනි සාකච්ඡාවකදි ඇය පවසන්නේ සිංහල හඬ කවලා හෝ සිංහල උපසිරස හරහා හෝ මේ සිතුවම ලංකාවේ රසිකයන්ට ලබා දෙන්න කටයුතු කරන බවය. එම හේතුව නිසාම  සිංහලෙන් හඬ කවා ඇති නිර්මාණයද රස විඳින්නට අවස්ථාව ලැබුණි.
                         මෙම නිර්මාණය පිළිබඳ තව තවත් කරැණු සෙවිමේදි  "පූජා උමාශංකර්" විසින් පවසන්නේ තම මෑණියන් තම පවුලේ අය විරෝධය පල කල බවය.නමුත් ඇය ඉතා සන්සුන්ව සියලුම දෙනාට කරැණු පහදා දී ඇත්තේ නැහැ මේ වගේ චරිත ගැන හා සමාජය ගැනත් කවුරැ හරි දෙයක් කරලා පෙන්වන්න ඕනී මෙය රංගනයක් පමණයි නැත්නම් මෙම සමාජයේ යථා තත්ත්වය කවුද අම්මා කියන්න ඉන්නේ යනුවෙනි .සැබවින්ම එය වටිනා කාර්ය භාර්යකි.මෙහි කිසිඳු අසභ්‍ය දර්ශණ මාත්‍රයක් නැත සභ්‍යත්වයකින් යුතුව සමාජය විවරණය කොට ඇත.නිර්මාණ කරැවා යනු කුමන ඉසව්වක් වුවද අනුන්ගේ වුවද තමන්ගේ කොටගෙන සංවේදීව රසියකාගේ පරිකල්පන බුද්ධියට ගෝචර කරමින් නිර්මාණය කරන්න්ට නිර්මාණය වූ සමාජයේ තවත් මානව කොට්ඨාසයකි.

ස්තුතිය ...
✍️ සුරවීර ආරච්චිගේ කමණි.......

අළු බඳුන ටෙලි නාට්‍යය

#කාලයක් #ගත #වුණත් #නැවත #නැවත #බලන්න #හිතෙන #ටෙලි නාට්‍යයක #රසයක් #ඔයාලගේ  #හිත්වලත් #ඇති.......

          අන්න ඒ වගේ නාට්‍යයක් ගැන තමයි මෙම සටහන විවර වෙන්නේ . එනම් "අළු බඳුන " ටෙලි නාට්‍ය   තුළ තිබෙන සුන්දරත්වය පිළිබඳ මෙච්චර කාලයක් ගිහිල්ලත් අකුරු ටිකක් එකතු කරන්න හිතුණේ youtube එක හරහා අදටත් සැරෙන් සැරේ මම එය නරඹන නිසාමයි. මගේ එම නාට්‍ය පිළිබඳ උනන්දුව කොපමණද කිව්වොත් මගේ යහළුවන් කිහිප දෙනෙක්ටද එම ආශාව දැනටමත් බෝ වී හමාරය. සමහර කොටස් සොයාගන්නට නැති වුවද දැඩි උනන්දුවකින් යුක්තව අදටත් සැරෙන් සැරේ අහුවෙන අහුවෙන කොටසක් පවා නෑර නැවත නැවත නරඹන්නේද මීට පෙර කවරදාවත් එය නරඹා නැති අයෙක් ලෙසය. එහි පසුබිම් ගීතයද ඉතාම සුන්දර නාද රටාවකින් හා ප්‍රවීණ ගායන ශිල්පි සමන් ලෙනින් මහතාගෙන් සහ ප්‍රවිණ ගායන ශිල්පිණි ඉන්දිකා උපමාලි මහත්මියගේ සුසංයෝගයෙන් ගැයෙන්නේ අපූරත්වයකිනි. නැවත නැවතත් අසන්නට තරම් හදවත වේළාගෙන ඇත. 

                    එමෙන්ම කතරගම ප්‍රදේශය වටා තිබෙන දුෂ්කර කටුක පරිසරය මේ සඳහා  රෑපගත කිරීම් කටයුතු සිදු වී ඇත.එම පරිසරය තුළ පවතින කාශ්ටක දුෂ්කර බවද මෙම නාට්‍ය තුළට අපූරත්වයක් මිශ්‍ර වී තව තවත් නිර්මාණය තුළ පවතින රසය ප්‍රේක්ෂක හදවත් තුළ තීව්‍ර වී ඇත.මම විදේශගතව සිටින හෙයින් එය නැරඹිමෙන් හා එම ගැමි  පරිසරය දැකීමෙන් ලබන්නේ විශාල අශ්වාදයක් සහ සුන්දරත්වයකි. එම ගැමි සමාජය වටා පවතින දුක්බර ජීවීතය කෙබඳුද යන්නත් එම ප්‍රදේශ තුළ වෙසෙන දූ දරුවන්ගේ අධ්‍යාපනය සහ ඔවුන්ගේ අරමුණු ඉලක්ක කොයිතරම් දිළිඳු හා අහිංසක අසරණ බලාපොරොත්තු මැද හෙට දවස වෙනුවෙන් හදවතේ ගැහෙන රාවය විනිවිද දනවන නිර්මාණයක් බව කිව හැකිය. 

              එම නාට්‍ය හා පරිසරය තුළ හමුවන මෙම නාට්‍යයේ ප්‍රධාන කතා නායිකාව වන "සුද්දි" ගේ චරිතයට පණ පොවන ප්‍රවිණ රංගන ශිල්පිණියක් හා එහි නිෂ්පාදකවරිය වන ආශා එදිරිසිංහ දක්ෂ රංගන ශිල්පිණියක් සේම දක්ෂ නිෂ්පාදනවරියක්ද බව මොනවට තහවුරු කරන සුන්දර නිර්මාණයක් බව අදටත් රසික හදවත්වලට මෙම නිර්මාණය කෙතරම් ආශක්තද යන්න තුළින් දැනගත හැකිය. සුද්දීගේ චරිතය වටා පවතින දිළිඳු ජීවන රටාව ඉතාම සංයමයකින් හා ඉතාම අව්‍යාජ සහ ඉහළ තාත්වික අගයකින් යුක්තව ඇය  එම චරිතය තුළ ජීවත්වෙමින් හසුරවන ආකාරය තුළ ඇය කෙතරම් ඉහළ සාධාරණයක් එම චරිතයට කර ඇතිද යන්න මනාවට රසික හදවත්වල අදටත් සනිටුහන් වීම නොරහසකි. 

          එදිනෙදා ජීවීතය හා ගැටෙන ජීවන රටාවේ අඩුපාඩු පිරිමසා ගැනීම වෙනුවෙන් "සුද්දී" යනු වැවේ පිපෙන නෙළුම් මල් කඩා එයින්ද යම් අදායමක් ලබා ගන්නට ජීවීතය හා හැප්පෙන අහිංසක සුන්දර ගැමි ජීවන රටාව පිළිඹිබු කරන යුවතියකි. ඇය එම වැවේ ඔරු පඳින ආකාරයද ඉතාම ස්වාභාවික ලෙස රංගනය තුළ මොනවට ජනිත කරවයි. ඉතාම සියුම් චලන පවා මැනවින් ඇය පිළිඹිබු කිරීම තුළ අදටත් මෙම නිර්මාණයෙහි රසය කොපමණ පරණ වුවත් නැවුම් බවක් ජනිත කරවන්නේ නිරාසයකිනි. මා විශාල විචාර දැනුමක් තිබෙන අයෙක් නොවෙමී. නමුත් අදටත් එම නාට්‍ය නැරඹිම තුළ හදවතට දනවන වින්දනය හේතුකොටගෙනම මෙම සටහන තබන්නට සිතුවා පමණකි. මෙම සටහන තුළින් එම සුන්දර නිර්මාණයට 100% ක් සාධාරණයක් මා හට කරන්නට නොහැකි වුවත් එහි රසයට අකුරකින් හෝ අසාධාරණයක් නොකරන බව හඟිමී.

         සියලුම චරිත ඉතාමත් තාත්වික ලෙස ඉහළ ගුණාත්මක බවකින් යුක්තව රංගනයේ යෙදීම තුළ විටෙක ඔවුන්ගේ සියුම් අංග චලනයකින් පවා දනවන සමාන්‍ය මිනිස් හැසිරිම් රටා හේතුවෙන් එහි රසය ඇත්තටම අපූරත්වයකින් පිරී පවතී. නාට්‍ය තුළ මම වැඩිපුර ආසම චරිතය වන්නේ "සුද්දී" ගේ චරිතයයි. ඇය එක දර්ශන අවස්ථාවක පොල් අතු කිහිපයක් ඇඳගෙන ඇවිත් ඔවුන් ජීවත්වන නිවසේ ගේමුදලට එකවරම අතහැර දමයි. එය ඉතාම සියුම් අවස්ථාවක් වුවමුත් ඔබට එය නැරඹිමෙන් දැකිය හැකියි එම සියුම් චලනය පවා ඇය කෙතරම් සංයමකින් ස්පර්ශ කරමින් රංගනයේ යෙදෙනවාද යන්න .එමෙන්ම තවත් අවස්ථාවක ඇය එම පරිසරය තුළ වෙසෙන ඇතෙකුට බිය වී නිවස වෙතට දුවගෙන එන ආකාරය තුළ ඇයගේ මවගේ හදවත තුළ ජනිත කරවන බිය ජනක අවස්ථාව ඉතාම තීව්‍ර ලෙස රංගනය තුළ මැනවින් සනිටුහන් කරන්නේ ප්‍රේක්ෂක හදවත තව තවත් එම නිර්මාණය තුළට ඇඳ බැඳ තබාගෙනය. එමෙන්ම ඇය සිහිනෙන් බියපත්වන දර්ශන කිහිපයක්ද දකින්නට ඇත. එම අවස්ථාවන්ද තිගැස්සී අවදිවන බියපත් විලාශය ඉතාම ස්වාභාවික ලෙස මුහුණේ සහ අංග චලන ඔස්සේ ඇය මැනවින් විචිත්‍ර ලෙස රංගනය තුළ සනිටුහන් කර ඇත. 

             කාශ්ටක පො⁣ළව සමඟ ගැවසෙන ජන ජීවනය ගෙවෙන්නේ ගොවිතැන් කටයුතු සමඟය. සුද්දීගේ චරිතය හේන් ගොවිතැන හා ගැටෙන ආකාරය තුළ බොහෝ විට දැනෙන්නේ චරිතයකට පණ පොවනවාට වඩා සැබෑම චරිතයක් එහි ජීවමානව නිරෑපිත කරවන ආකාරයකි.ආත්මීය බැඳිමක් ඔස්සේ ගලාගෙන යන වෙනස්ම ආදර කතාවක් තුළ "සුද්දී" ගේ චරිතය ස්පර්ශ කරවන ආකාරය ඉතාම චමත්කාර ජනකය.යුවතියක් ප්‍රේමය තුළදි  බොහෝ දුරට බලාපොරොත්තු වන්නේ තමන්ට ඇහුම්කන්දෙන හා අවධානය සැම විටම ලබාදෙන බැඳිමකටය. මෙහිදී සුද්දීට එවන් අයෙක් මුහුණ ගැසුණද ඔහු මිහිමතට අයත් කෙනෙක් නොවන වග ඇය දැනගන්නේ බොහෝ කල් ගොස්ය. නමුත් ඇය තුළ පවතින්නේ නිරාමිස ප්‍රේමයකි .ඇඳබැඳ තබාගැනීමකට වඩා ඈතින් හිඳ හෝ ඔහු වෙනුවෙන් ප්‍රේමය කැප කර බලා හිඳින්නටය.ඇය තුළ යම් ප්‍රේමණීය හැඟුම් ඉතාම කුළුඳුල් ලෙසත් නිර්ව්‍යාජ ලෙසත්  ජනිත වන ආකාරය මුහුණෙන් සහ ඇස්වලින් ලියා තබන බැල්ම ඔස්සේ සුද්දීගේ චරිතය ඉතාම සුන්දර ගැමී අහිංසක චරිතයක් චමත්කාර ලෙස දකින්නට පුළුවන.

         සුද්දී යම් කරුණුකාරණා තම මවගෙන් වසන් කරන්නට ගන්නාවූ වෑයමද යම් අවස්ථාවල ඇයට පමණක් පෙනෙන රණමල්ගේ රුව දැකීමෙන් නිවසේ කඬුල්ල වෙත යාම තුළ මවගේ හඬ ඇසිමෙන් සුද්දී තුළ හටගන්නා තැති ගැන්ම චකිතය ඉතාම සියුම් අවස්ථාවන් වුවත් එම පුංචී තැන් පවා ඉතාම සමාන්‍ය මිනිස් චර්යා රටාවක් බවට පරිවර්තනය කරමින් ඇය එම චරිතය උද්දීපනය කරන ආකාරය ඉතාම සුන්දරය.

        මෙම නාට්‍ය කිසිවෙකුට අමතකයැයි නොසිතමී.එම නිසාම සම්පුර්ණ නාට්‍ය පිළිබඳව ගැඹුරින් සටහන් නොකරමී. නමුත් එම නාට්‍ය කෙතරම් හදවතට සමීප වූවාද යන්න පමණක් මේ ඔස්සේ සටහන් කරන්නේ තව තවත් එවැනි නිර්මාණ දකින්නට හදවත තුළ ඇති ආශාව හේතුවෙනි. මෙම නාට්‍ය තුළද බෞද්ධ දර්ශනය තුළ තිබෙන යම් ගැඹුරු කොටස් මැනවින් ගැබ්කර ඇත. මිනිස් හදවතේ ඉපදෙන හොඳ හා නරක අදහස් අනුව හටගන්නා කර්මය තුළ ඔවුන්නොවුන්ට ගෙවන්නට සිදුවන විපාකයද උද්දීපනය කරවයි.එමෙන්ම මෙම නාට්‍ය අවසානය කරා ළං වන විට සිරිසේන මහත්මයා පිළිබඳ මෙන්ම ජන්තු පිළිබඳව රසික හදවත්වල මුලින් හටගත් හැඟුම් සමුදාය ක්‍රමක් ක්‍රමයෙන් යටපත් කරමින් ජීවීතය යනු මෙබඳු ආකාරයක තැනක් යන්නත් එම ජීවීතය තුළ ජීවත්වීම තුළ අප කළ යුතු දෑ කුමක්ද යන්නත් නොකළ යුතු දේ කුමක්ද යන්නත් ප්‍රේක්ෂක හදවත්වලට ඉතාම සංයමයකින් මෙන්ම මානූෂීය හැඟුම් ඔස්සේ හඟවයි. කලාව තුළින් රසික සංතානයට ජීවත්වීමේ කලාව කියා දෙන්නේනම් එය ආනන්දනීය ජනක බව ඔස්සේ ප්‍රඥාගෝචරයට බද්ධ කරවන්නකි. මෙම නිර්මාණයද එවන් සුන්දර වූ නිර්මාණයක් බව අවිවාදයෙන් කිව හැකිය . 

ස්තුතියි ,
සටහන  සුරවීර ආරච්චිගේ කමණි .

Thursday, April 2, 2020

විචාර අංක 05

විචාර අංක 05
මෙම ගීතය රචනා කරනු ලබන්නේ මහකණුමුල්ල වජිර හිමි විසිනි.උන්වහන්සේ එදිනෙදා ජිවිතේ ගමන් බිමන් වඬින විට පොතක් රැගෙන යන බවත් එම පොතෙහි දකින්නට ලැබෙන සිදුවීම් සටහන් කරගන්නා බවත් සඳහන් වේ .පුරැදු පරිදි දිනක් කෝච්චීයේන් උන්වහන්සේ වඬින විට ටිකක් දුරක් පසු කිරීමෙන් පසුව කෝච්චීය නතර වෙනවා.....එහි සිටි මිනිස්සුන්  ටික  වේලාවක් බලලා නැඟිටලා එහෙන් මෙහෙන් බලනවා...උන්වහන්සේද කෝච්චියේ වා  කවුළු පියන්පත් තුළින් අවට බලනවා.එවිට දකිනවා මිනිස්සු වට වී සිටින අයූරැ .
     එම ස්ථානයට ගිහින් එන  මනුස්සයෙක් කියනවා "හාමුදුරැවනේ ගැහුණු ළමයෙක් කෝච්චීයට පැනලා ගන්න දෙයක් නැහැ හාමුදුරුවනේ "......මෙය සවනේ වැකීමෙන් පසු උන්වහන්සේ පුරැදු පරිදි උන්වහන්සේගේ ගමන් තොරතුරු පිළිබඳ සටහන් කරගන්න පොත එළියට ගෙන මේ අකාරයෙන්......
සංවේදී හා යථාර්ථය පිළිඹිබු කරන අයුරින් සටහන තබන්නේ මෙසේය......
පෙරුම් පුරාගෙන ආ සංසාරේ
පැතුමද සුනු විසුනුව වැටුණේ
කාටද රිදුණේ කවුරුද හැඬුවේ
දුම්රිය මොහොතක් නතර වුණේ...
ඇත්තටම අපි කෙතරම් පෙරැම් පිරැවද අපේ ප්‍රාර්ථනා සිතුම් පැතුම් සුනු විසුණු වී යනවා.එය ස්භාවධර්මයේ පවතින නීතීයකි.යමක් අපට අහිමිනම් එය ස්භාවධර්මය විසින් වෙන් කරන අතර යමක් ඔබට හිමිනම් නිරායාසයෙන්ම ඔබතුළට එය ලබා දෙන්නත් එහි හිමීත්වය ඔබට ලබා දෙන්නත් පවතින්නේද එම නීතීයම පමණකි.නමුත් මෙම අහිමිවීම දරාගන්න බැරැව කවුරැද හැඬුවේ කාටද රිඳුනේ කියලා දන්නේ නැතිව දුම්රිය මොහොතක් නතරවුණා......නමුත් මොහොතකට පමණයි දුමිරිය නැවතත් සුපුරුදු ගමනාගමනය තුළ යෙදෙන්න ඕනී .කවුරැ හැඬුවත් කාට රිඳිලා දුම්රියට පැනලා ජිවිතේ තොර කර ගත්තත් දුම්රිය තම ගමන නතර කරන්නේ නැතිව යන බවත් , ජීවීතයකට මීට වඩා වටිනාකමක් ලබා දිය යුතු බව ව්‍යාංගාර්ථයෙන් පවසයි .මන්දයත් අපේ ජීවීතය වෙනුවෙන් කවුරුත් බලාගෙන ඉන්නේ නැහැ නමුත් අපේ ජීවීතය දිහා අපි බලාගත යුතු වෙනස දුක සතුට අතර දෝලනයවන අටලෝ දහමේ ක්‍රියාකාරීත්වය තුළ .
මලක් වගේ රොන් සුවඳ වගේ
ජිවිතය සුව අපමණ වේ ...//
දොළක් වගේ දිය දෝත වගේ
ජිවිතයේ අම සිසල දැනේ....
පෙරුම් පුරාගෙන ආ සංසාරේ...
මේ ජීවීතය  පිපෙන මලක රොන් පිරිලා  සුවඳ දෙනවා සැබවින්ම මොහොතක් හිතන්න. මිනිස් හදවත ක්‍රමානුකූලව සකසාගැනීම තුළ එහි සුවඳ හමනවා එය පිවිතුරුයි රොන් යනු මෙහි මිනිස් සිත තුළ පවතින යහපත් ගුණාංග තුළින් විහිදෙන යහපත් බවයි. මේ ජීවීතය ගලාගෙන යන දොළක් ⁣වගේ හා එම දොළෙන් දෝතට ගන්න දිය පොඳක් පමණක් විඳලා බලන්න එහි දැනෙන  අම සිසිලස..මේ යනු  ගලාගෙන යන දොළ දිගේ රැල්ලට ගසාගෙන යා යුතු නොවන බවත් ඉන් දිය දෝතක් ගෙන දැනෙන සිසිලස විඳින්න එය අමා සිසිලසක් සේ දැනෙන වග පවසයි.මන්දයත් දොළ පාරේ එක දිගට ගසාගෙන යද්දී සැඩවෙන්න පුළුවන් හැමදේම ගසාගෙන එනවා හැම තැනටම ගලාගෙන යනවා....ජිවිතේට වුණත් ඕනෑවට වඩා කිසිම දෙයක් අවශ්‍යය නැහැ එම  නිසා ගලාගෙන යන දොළ යනු අප ජිවත්වන සමාජයද යන්න සැක සහිතයි. මන්දයත් දොළක් සේ සියලුම දේ ගසාගෙන යනවා හොඳ හා නරක සියල්ල එහි පවතිනවා.නමුත් ඒ ගලාගෙන යන දොළ හරහාම යා නොහැකියි.සැඩ පහරට අහුවෙන්න පුළුවන් කොහේ ගලාගෙන යයිද දන්නේ නැහැ ඒ නිසා මේ දොළ  තුළින් දිය දෝතක් රැගෙන ජීවීතය විඳින්න පවසන්නේ අම සිසිල දැනෙන පරිද්දෙනි.එනම් ඒ සමාජය තුළින් ලබාගන්නා යහපත් දේ තුළින් සකසාගන්න ජීවීතේ යහපත් භාවයයි.
වරක් නෙතග කදුළැලි පිරුණාදෝ
සිතට දරාගනු බැරි දුක් වීදෝ....//
දිවිය මොන තරම් සුන්දරදෝ
දුකම කොයි තරම් සතුටක්දෝ...
මෙයින් ගම්‍යය කරන්නේ සැබවින්ම මිනිස් ජිවිතේ යථාර්ථයයි. අපේ ජිවිතේ යම් දෙයක් වෙනුවෙන් කඳුළු නැඟෙන්නේ වරක් නොව ජාති ජාතී සංසාරේ අපි ඒ වෙනුවෙන් කඳුළු සලන්නට ඇත....මන්දයත් හදවත බැඳුනු දෙයක් වේද ඒ තැන පවතින දුක නිසාමය.ඉතිං දරාගනු  බැරි දුකක් සිදු වූ ප්‍රථම වතාව මෙය නොවෙන්නට පුළුවන් .මේ භව සංසාර ගමනේ අපි මහා සාගරය තරම් කඳුළු හෙලන්නට ඇති. නමුත් අපිට ඒ පිළිබඳ මතකයක් නැහැ .නමුත් මේ ජිවත්වෙන ජීවීතය තුළ විටෙක මිනිස්සු එක වර හිමිව තිබු දෙයක් අහිමි වූ පසු ඒ වෙනුවෙන් හඬා වැටෙයි සිතට දරාගන්න බැරි බව පවසා වියරැවෙන් හඬා වැළපෙයි . නමුත් මේ ජීවීතය සුන්දරයි දුක්කම්කටොළු මැද ගෙවන විට ඒ අත්දැකීම් තුළ ඔබගේ ජීවීතය තීව්‍ර කරගන්න තරම් ශක්තිය ධෛර්යය ලැබෙද්දී ඔබට යම් දිනයක දැනෙනවා දුකම මොනතරම් සතුටක්දෝ කියලා .....
මෙම දුම්රියට පැන සියදිවි නසාගැනීම පෙම්වතුන් යුවළක් හෝ යුවතියක් පමණක් බවත් විවිධ තැන්වල සඳහන් වෙනවා.එය කෙසේ නමුඳු  ජීවීතේ යථාර්ථය තුළ පැන යාමෙන් පිපි මලක් වගේ සුවඳකරගන්න පුළුවන් ජිවිතේ  ......ගලාගෙන යන දොළෙන් දෝතට ගන්න දිය වගේ සිසිල  දෙන ජීවීතය දුක්කම්කටොළු නිසා හඬා වැළපෙද්දී බැඳිම් ගිළිහෙද්දී හිතට දරාගන්න බැරැව ජීවීතය විනාශ කරගන්න ක්ෂණික සිතුවිලි හේතුවෙන් දුකම වින්ඳත් ජිවිතේ සොඳුරැ බව වටහාගන්න අවස්ථාව ගිළිහෙන හැටි මොනවට මෙම නිර්මාණය රචනා කළ වජිර හිමියන් විසින් අටලෝදහම ව්‍යාංගාර්ථයෙන් මුසුකොට මැනවින් ගීතය පුරා උත්තේජනය කර ඇති අයුරැ අපූරත්වයකි. ගීතයකට බොහෝ විචාර තිබෙන්න පුළුවන් එය රසවිඳින ග්‍රාහකයාගේ මනෝභාවයන් මත උද්දීපනය වෙන හැඟිම් තුළ .මේ මා ගීතය රසවිඳි අාකාරය බව හඟිමී .......
__________________

_________________

✍️කමණි සුරවීර අාරච්චිගේ

Monday, March 30, 2020

විචාර අංක 04

__________________


මෙම ගීතය අදටත් රසික හදවත් තුළ ජීවත්වෙන ගීතයකි.එහි සංගීතයද එතරම්ම හදවත තුළ රිද්මය හොරාගත්තු අපූරත්වයකි. මෙම ගීතය රචනා කරන යමුනා මාලනී මහත්මීයට මෙහි වස්තු බීජය ලැබෙන්නේ ඇයගේ හිතවත් යෙහෙළියක් තුළින්ය.එම යුවතිය ආදර සම්බන්ධතා පිළිබඳව එතරම් උනන්දුවක් දැක්වූ යුවතියක් නොවේ. නමුත් කාලයක් සමඟ එක තරැණයෙක්  ඇ⁣ය පසුපස එන්නට පටන් ගන්නවා ප්‍රේම සම්බන්ධයක් ගොඩනඟාගන්න.නමුත් ඇය කැමැත්තක් පල නොකලද කාලයක් ඈවෑමෙන් ඔවුන් පෙම්වතුන් බවට පත්වෙලා අවුරැදු තුනක කාලයක් පෙම්වතුන් ලෙස කාලය ගෙවනවා.නමුත් එක දවසක් මෙම පෙම්වතා මෙම ප්‍රේම සම්බන්ධය නිමකර ඇයගෙන් ඈතට යනවා........

     ඉන්පසු එය දරාගන්න බැරි මොහොතක යමුනා මාලනීව මහත්මියව මුහුණ ගැහෙන ඇය ...ඇය විසින් ප්‍රේමයෙන් ලද මිහිරි බවත් එහි මතක අමතක කරන්න බැරි තරම් එහි විරහාව තුළත් ඇය තවමත් ප්‍රේමය දකින හා විඳින අයුරැ......

යමුනා මාලනී මහත්මිය ඇයගේ සොඳුරැ පන්හිඳ හා තෙළිතුඩත් අතර  පරතරයෙන් ප්‍රේමණීය විරහාවේ මතකයන්  දුටුවේ.....


සුළඟ නුඹ වගේ සිත් මල වටා එතේ

මල් සුවඳ හොර හොරෙන් අරන් යන්නටම හදයි 

වැස්ස නුඹ වගේ සිත් මලට ඇදවැටේ

මලේ පාට නොසේදීම පුදුමයක් තමයි


 පරිසරය තුළින් ප්‍රේමය හා හුදකලාව විරහාව මතකය ගී පද අතර තුලනය කර ඇති අයුරැ සැබවින්ම අපූරත්වයකි. සුළඟ එද්දී ඇයට දැනෙන්නේ සුළඟ සේ ඇවිත් ඇයගේ හදවත ස්පර්ශ කර මොහොතක් දැවටිලා ගිය අයුරැයි......ඒ වගේම හිත් මලේ පිපුණු ප්‍රේමයේ සුවඳ නැවත නැවත හමාගෙන එන සුළඟක් සේ රැගෙන ඈතට යන්න හදන අයුරැත් වැස්සක් සේ පතිත වන වර්ෂාවද  තම ප්‍රේමවන්තයා සේ දකියි.මෙය ඇයගේ නෙතු තුළින් වැහැරෙන බිඳුණු ප්‍රේමයේ වේදනාත්මක විරහාවේ කඳුළු වර්ෂාවක් වන්නටද පුළුවන.මන්ද සිත් මල වටා කොයිතරම් වැටුණත් එම වැස්ස ....., නැතිනම් වැස්සක් සේ වැටෙන ඇයගේ කඳුළුවලින් හදවතේ පිපි කුසුමක ප්‍රේමයේ මතක මත කඳුළු වැටුණත් ඒ පිපුණු කුසුම් මල්පෙතිවල පැහැය තවමත් බොඳවෙලා නොයනයුරැ ගම්‍ය කරන්නේ කෙතරම් හැඬුවත් ඇයගේ හදවතේ උපන් ප්‍රේමණීය සපුෂ්පය එදා වගේම තවමත් එලෙසම යන අදහසක් ඉස්මතු කරනවාදෝ කියා හැඟෙයි. කෙසේ නමුත් පරිසරය තුළ උපමා අලංකාර සංකේත භාවිතය විරහාව වුව ප්‍රේමණීයව ඉස්මතු කිරීම මොනවට ගම්‍ය වේ.


සිත හැඳිනුවෙත් ඔබයි

පසු පසම එළව එළවාවිත් සැනසුවෙත් නුඹයි

නුඹ මගේ සිත අරන් ගියා පුදුමයක් නොවෙයි.....


 මේ පවසන්නේ සැබවින්ම ඇය කෙරෙහි ප්‍රේමය පිළිබඳ සුභවාදී හැඟිමක් නොවුවද ඇය පසුපස පැමිණම ඇයගේ හිත තේරැම්ගැනීම හා ඒ හිත ප්‍රේමයෙන් පුරවා සනසාපු නුඹ මගේ හිත අරන් ගිය එක පුදුමයට කරැණක් නොවන වගයි. තාරැණ්‍යයේ විටෙක එලෙසය හිත්ගත් යුවතිය ය⁣නඑන හැමතැනම  බැල්මකින් හෝ නෙතඟින් හෝ කතා කරන්න අවස්ථාව සපුරාගෙන තමන්ගේ ප්‍රේමය පිළිගන්නතුරැ ඇයගෙන් කැමැත්තක් ලැබෙනතුරැ පසු පසම හඹා යයි....ප්‍රේමණීය මුදු හැඟුම් පිරැණු වඳන්වලින් ඇයගේ හිත සනසා ඇය⁣ට ප්‍රේමය පිළිබඳ තිබු අවතක්සේරු නිර්නායකයන් ඉවත් කර ප්‍රේමය ඇයගේ සන්තානයේ ජනිත කරවන්නට ඇත......ඉතිං එවැනි ප්‍රේමයක් තුළ තරැණ නව යොවුන් යුවතියකගේ හදවත චලනය නොවී තියෙයිද ......මෙතරම් ප්‍රේමණිය ඇරයුමක් ඇය පසුපස හඹාගෙන ඇයගේ හදවත පතාගෙන ඇයගේ ප්‍රේමය වේලාගන්න බලාගෙන පසුපස එද්දී......ඉතිං ඇයගේ හදවත ඔහු අවසානේ රැගෙන ගිය අයුරු හාස්කමක් නොවන අයුරු ඉතාම ප්‍රේමණීය අමන්දානන්ද හැඟිමෙන් ඇය පවසයි........

 


සිත තනිකලෙත් නුඹයි

මගෙ සිතේ සියුම් තැන් සොය සොය රිදවුවෙත් නුඹයි

ඒත් නුඹෙන් සිත නොමිදේ පුදුමයක් තමයි


අවසානේ අසන්නාගේ හදවතද හීනීයට ඇය ප්‍රේමණීය තත් අතර විරහාවෙන් ⁣සියුම්ව කොනිතිගසයි......කෙසේ නමුඳු හඹාගෙන සොයාගෙන ආවද මගේ සිත අවසානේ නුඹ තනිකලා.....එය සැබවින්ම වේදනාකාරියි. මන්ද ඇයගේ පසුපසම ඇවිත් වසර තුනක් පෙම්කර අවසානේ ඇයගේ හිත තනිකිරීම ප්‍රේමය තුළ සධාරණද.......නමුත් කෙලෙසක කොහොම හමු වුවත් අපේ හිත් තව එකෙකු නිසා තනිවෙන  බවද විරාහ රසයෙන් හදවත කම්පනය කරයි ප්‍රේමණීය තත්ස්වරයෙන්.අපේ හදවතේ ඉතාම සියුම් තැන් දන්නේ  ඉතාම ආශක්තව හිඳින ප්‍රේමණීය මිනිසුන්ය.ඉතිං ඒ සියුම් තැන් සොය සොය ප්‍රේමයෙන් ස්පර්ශ කළ ඔහු පසුව ඒ සියුම් තැනටම දැඩි වේදනාවක් ගෙනදුන් බව ඉතා ළයාන්විතව පවසයි.සැබවින්ම ලෝකස්භාවය මෙය නොවෙද දුක අයස අතර ලෝ අටදහමකින් තුලනය වන ජීවීතය තුළ ප්‍රේමය තුළ විරහාව සංක්ෂිප්ත කිරීම මොනවට පහදන්නේ මේ ස්භාවධර්මයේ නීතීයයි.නමුත් කෙතරම් රිඳෙව්වත් ඒ රිඳුම් තුළටද ප්‍රේම කරමින් තව තවත් ඒ මත්තේම ඒ මතකයේම  ජිවිතේ පුරා නවතින හිත ඒ තැනින් මුඳවගන්න බැරි තරමට හිත බැඳුනු ප්‍රේම කතා මේ අහස පොළව මත ඉකිබිඳලා ඇතිද? තවමත් ඉකිබිඳිනවා ඇතිද?  හිතේ ප්‍රේමණීය හැඟිමක් නොතිබුණ ඇයට ප්‍රේමයේ හදේ ලියකමි කර අවසානේ විරහාව මතකයේ අතර නටඹුන් කර ඇයගෙන් ඔහු සමුගැනීම ඇයට දරාගන්න තවම පුළුවන් උනාදෝ නැද්ද කියා නොදනිමි....නමුත් ඇයගේ ප්‍රේමණීය විරහාවේ සිතුවම අැයගේ මිතුරිය පැඳිපෙළෙන් පෙළට යමුනා මාලනී මහත්මිය ඇයගේ තෙළිතුඩින් ආත්මීය කර වර්ණ ගන්වා ගීතයක් ලෙසට වා තලයට මුසු කළ පසු ඇය විටෙක ඒ ගීතය තුළින්ම සැනසෙන්න ඇති.........සැබවින්ම විරහාව මෙතරම් රසවත්නම් ඔබට එය විඳින්න හැකිනම් ප්‍රේමය කෙතරම් සුන්දර ඇතිද? නමුත්  ප්‍රේමය තරම් විරහාව කිසිදා ආත්මාර්ථකාමී නැත......විරහාව ප්‍රේමණීය හදවත් හැමදාම දුරින් හිඳ අහිමිව යන ප්‍රේමපුරාණේ නටඹුන් දෙස බලා සැනසී හිතින් හෝ රහසින් සිහින් ඉකිබිඳුම් මැද ප්‍රේමය හදවතේ සැමදා සඟවාගත්තා පමණි......


✍️ සුරවීර ආරච්චිගේ කමණි

Saturday, March 28, 2020

ගීතයක හද ගැස්ම

nimwalallenaha.blogspot.com



                         විචාර අංක  03                         _________________
"සඳකැන් වැසිලා" (Sandakan Wasila) 1970 මැද භාගේයේ ගායනා කළ මේ ගීතය වික්ටර්, ප්‍රේම කීර්ති සුසංයෝගයේ තවත් අති විශිෂ්ට නිර්මාණයකි.
මෙම ගීතය එදා සේම  අදටත් පවුල් සංස්ථාව තුළ  තුන්වෙන්නෙකුගේ පැමිණිම තුළ  සිදුවන ඝට්ටනය තුළ ස්වාමියෙකුගේ  හැසිරීම ඉතාම සියුම්ව ඉවසිමෙන් එම වේදනාව දරාගන්න අයුරු ප්‍රේක්ෂක හදවතට දනවන අයුරු අපූරැය. විරහාව වුවද කෙතරම් ⁣වේදනාත්මක වුවද එය ප්‍රකාශ කරන හැඟිම්  සමුදාය තුළ ප්‍රේක්ෂක හදවතට ලබාදෙන සිතුවිලි සමුදාය ඉතා පිරිසිදුය.
සඳකැන් වැසිලා අඳුරේ එතිලාගණඳුරු රෑ තනිකම නෑසොයා එන්න ගණඳුරු තරු නිවලාමගේ එළිය අද ඔබ පමණී ....
මේ තුළින් දනවන්නේ තමන්ගේ ප්‍රිය බිරිඳ වෙනත් කෙනෙකු හා ප්‍රේමයෙන් වෙලෙන අයුරැ දකින ඔහුගේ ඇස් පසුව ඔහුගේ හදවත සමඟ හුදකලාවෙන අයුරැයි..ඔහු එම වේදනාකාරි දර්ශණය සඳකැන් පවා දැකගන්නවාට අකමැති වෙනවා. එම නිසාම සඳකැන් අඳුරේ දවටලා සඳ තරැ ආලෝකය පවා නිවලා අන්ධකාරයේ ඔහු තනිවුණ තැනට එන්න කියන්නේ සඳේ  හා තරැවල ආලෝකයෙන් මෙය ලෝකයට දකින්නට හෝ බැරිවෙන්නට වසන් කර ඔහුගේ එකම ආලෝකය තම බිරිඳ නිසා ඔහුවෙත  එන්න කියන ආයාචනය හා බිරිඳ ඔහුගේ විශ්වාසය බිඳෙන තැනට කටයුතු කළද ඔහු තවමත් බිරිඳගේ ගරැත්වය රකින්න තරම් ප්‍රේමය තුළ සුදු චරිතයයක් එම ප්‍රතිබිම්බය තුළ දර්පණය කරන අයුරු ඉතාම අානන්දනීය බව පසක් කරගත හැක.
ජිවිතම සතු එකම සුවේහී සර පහරක වෙලෙනු පෙනේමේ ලොව මා සතු ඈ සතු ඒ නෙතුඅසල් වාසියෙකු සොයනු දැනේ.....
සැබවින්ම විවාහක බිරිඳකට හෝ ස්වාමියාට සතු එකම සුවය යනු ඔහුගේ බිරිඳ ඇයගේ සැමියා හරහා ගොඩනැගුණු සමාජයේ පුංචීම එ්කකය වුවද පවුල් පද්ධතිය යනු තම තමන්ගේ වටිනාම වස්තුවයි. ප්‍රේමය තුළදි තමන්ගේ ඇස් දෙක මෙන් රැකගන්න වෙර දරණ ප්‍රේමවන්තයින් හෝ ප්‍රේමවන්තියන් දැකගත හැක...
මේ ලොව මා සතු ඈ සතු ඒ නෙතු.......
ඔහු සතු ඇස්දෙක බඳු ප්‍රේමයේ හිමිකාරියගේ ඇස් දෙක මෙතෙක් කල්  සතුවුයේ  ඔහුට පමණයි .ඔහුගේ රැව දකින්නටම මඟ බැලු ඇස් වෙනත් අයකු දැකගන්නට එම ආගන්තුක ප්‍රේමවන්තයා දකින්න සැරසෙද්දී කලබලකාරී බිරිඳගේ හැසිරිම සැමියාගේ දෙනෙත මඟහැර යන බිරිඳගේ ඉරියව් කෙතරම් සංය⁣මයෙන් ඔහු දරාගන්න ඇතිද? තමන් සතු වූ ප්‍රේමය මොහොතින් මොහොත අන්සතු වෙද්දී ස්වාමියෙකුගේ අභ්‍යන්තරය මානසික ඝට්ටනය මෙතරම් සංයමයෙන් හුවා දැක්වීම තුළ වෛරයෙන් තොර ප්‍රේමණීය විරහාව තුළ හැමදාම මතුදාටත් ප්‍රේමය හුස්ම ගන්න බවත්  සැබෑ ප්‍රේමයේ පැවැත්ම එහි බවත් ප්‍රේම කිර්තිද අල්විස් අග්‍රගන්‍ය වූ කලාකරැවා මොනවට මෙම පදතුළින් ඉතා සියුම් සංය⁣මයෙන් ඉදිරිපත් කිරීම උසස් මානූෂිය හැඟිම් සමුදායක ප්‍රේමණීය විරහාවේ සිතුවමකි.......
මා නැත අන්සතු සිත් බිඳලාදෑතම බැඳගෙන ඉඳිමි බලාමේ ලොව යම් දවසක අපි වෙන්වෙමුරහස් අහස් තලයට පවරා......
මේ තුළින් ගම්‍යවන්නේ අපූරෑ චිත්ත රෑපයකි .පවුල් ජිවිතේ ඇති වූ ඝට්ටනය තුළ ඔහු නැවත නැවත ඔහු කළ කී දෑ නැවත නැවත සිතමින් පසුතැවීම තුළින් ඉස්මතු කරන්නේ ඔහු  කවදාවත් අන්සතු දෑ බැඳී හදවත් කෙරෙහි ඔහුගේ ඇල්මක් නොතිබුණ බවත් ඔහු එවැනි බැඳිමක් බිඳින්නට කිසිදා ආත්මාර්ථකාමී නොවු අතර තම දෑත බැඳගෙන ප්‍රේමයේ වියෝසරින් කල්පනාවේ නිමග්නව හිඳින ස්වාමිපුරුෂයකුගේ රැව චිත්ත රෑප තුළ විචිත්‍ර අයුරින් සිතුවම් වේ.
"මේ ලොව යම් දවසක අපි වෙන්වෙමුරහස් අහස් තලයට පවරා......"
ඔහු දැන් දෙළොවක අතරමංව කල්පනා කරනවා තව දුරටත් තම ඇස්දෙක මෙන් ප්‍රේමකළ බිරිඳ ඔහු හා රැඳෙයිද  නොරැඳෙයිද කියා.....ඔහු වේදනාව දැඩි කරගෙන ඉතා පරාර්ථකාමී හැඟිමෙන් යුතුව පවසන්නේ ඔබට වෙන්වෙන්න අවශ්‍ය වුවහොත් අපි වෙන්වෙමු මට මීට වඩා ඔබ වෙනුවෙන් තව දුරටත් කළ හැකි දෙයක් නැහැ .....නමුත් මම ඔබව  බලෙන් මා තුරැලේ තබාගන්නේ නැහැ නමුත් වෙන් වෙන දවසක මේ රහස් හිස් අහසට විතරක් අපි පවරමු  ලෝකයට නොදැනෙන්න ලෝකයෙන් වසංකරලා ...රහස රහසක් අයුරින්ම ......    මනුෂ්‍යත්වය තුළට කෙතරම් ඉවසීමක් සංයමයක් ලබාදෙන්න තරම් තමන්ගේ සිසීකඩ යන දිවිහිමියෙන් රැකගත් පවුල් ජීවීතය ඝට්ටනය වෙද්දී ඔහු ඒ රහස සඟ⁣වගෙන තම බිරිඳ වෙන්වුවත් තමන්ගෙන්, ඇයගේ ගරැත්වය රැකගන්න තරම් පූජනීය ප්‍රේමයක් තුළ විරහාව පරාර්ථකාමීව භාරගන්න තරම් උසස් මානසික තලයකට අසන්නාව රැගෙන යෑම සැබවින්ම ඉතාම සියුම්ව ගීතය පුරාම මොනවට ග්‍රහණය කිරීම මිනිස් ජීවීතයට කලාව තුළින් ජීවත්විමේ කලාව ගම්‍ය කිරීම ප්‍රේක්ෂකයාට සංවේදී ජීවීත පාඩමක් ආශක්ත කරවීම ඉතාම ආනන්දජනකය....
✍️සුරවීර අාරච්චිගේ කමණි

Friday, March 27, 2020

ගීතයේ හද ගැස්ම

විචාර අංක 02

nimwalallenaha.blogspot.com


ගීතයට හඬ මුසු කරන්නේ ප්‍රදීපා ධර්මදාස සමඟින් ලක්ෂ්මන් විජේසේකරයන්ය. මෙම ගීතය තුළ අපිට ඉදිරිපත් කරන අත්දැකීම  අප සමාජය තුළ දකින අත්දැකීමකි.නමුත් එය අපූරත්වයනින් සංයමයෙන් ඉදිරිපත් කිරිම නිර්මාණය පුරා මොනවට ගම්‍යය වේ.

        මිතුරැ පෙම පාසලේ,විශ්ව විද්‍යාලයේ ,එදිනෙදා සමාජ⁣ය තුළ ගැටෙද්දී ඇතිවිය හැකිය.කාලයක් තිබු මිත්‍රත්වයක් ප්‍රේමයකට හැරෙන්නට පුළුවන. තම මිතුරියගේ රෑප ස්භාවට හෝ කිනම් හෝ වෙනත් ගුණයකට හෝ හිත බැදී ප්‍රේමණීය හැඟීමක් මුසුවන්නට පුළුවනය.නමුත්  කුමන  අයුරින් ප්‍රේමයක් ඉපදුනද එය විවාහයක් තුළින්ම එකතුවීම දකින්නට ලැබීම අවිනිශ්චිතය. මන්දයත් බොහෝ බධා තුළ හා ගැටුම් විවිධ සමාජ තත්ත්වයන් තුළ විටෙක මතකයක් ලෙස දෙහදක් දරාගෙන වෙන්වෙන ප්‍රේමකතා ඇත.එවන් ප්‍රේමණීය හැඟිමක් හදවතින් අමතක කර ඉවත් කරන්නට අපහසුය. නමුත් මෙහි කථානායිකාව පවසන්නේ මිතුරැදමට එහා ගිය ප්‍රේමයක් ඇති නොකර ගැනීම සුදුසු බවයි.මන්දයත් කිනමි හෝ සමාජයිය ,ආර්ථික ,පවුල් පසුබිම්,පන්ති භේදය කිනමි හෝ ගැටළුකට මෙම කථා නායකයා හා කථා නායිකාව මුහුණ දී ඇත.


සුපෙම් හැඟුම් ඔබෙන් එපා


මිතුරු දම් විනා


නෞකාවකි ඔබ ඈත සමුදුරේ


මා පහන් ටැඹයි මෑත ගොඩ බිමේ ... //


මහා සයුර මැද යාත්‍රා කරන නෞකාවකට  ප්‍රදිපාගාරය නිසැකවම දැකගන්නට පුළුවන.නමුත් කිසිදිනයක පහන් කණුව වෙතට එම නෞකාව යාත්‍රා කරන්න නොහැකි පරිදි ඈතින් ඉඳන් දකිමින් වෙන්වන්නට සිදුවන බව පැවසීම අපුරෑ චිත්‍ර රෑපයකි.එය අසන්නාගේ හදවත තුළ සියුම් රිඳුමක් රිද්මය කරවන්නට තරම් අපූරත්වයකින් පිරී පවතී.


තරු එළියෙන් රුදු රාත්‍රි කාලයේ


දැඩි සිතකින් දුරු ගමන යමි ඉතින්


කිසි දින අප හමු නොවන බව දනිම්


සිහිනය මිය යා යුතුය මේ ලෙසින්


තරැ එළිය යනු ඉතා පුංචී ආලෝකයකි.එම එළියෙන් කථානායකයාට යන හරි මඟ සොයායෑම අපහසු නමුත් ඒ මඟ සොයාගෙන යන්නට සිදු වී ඇත.එය දුෂ්කරය වේදනාබර හැඟිම්බර මොහොතකි.ගොඩබිම සිටින කථානායිකාව පහන්ටැඹ වුවද එහි ආලෝකය තිබුණද ඔහුට එම ආලෝකයට ළංවෙන්නට අවකාශයක් නැත.ඔහුට ගොඩබිමට ඒමට බැරිබව පවසන්නේ කිසි දා එකිවන්නට නොහැකි හෙයින් ඔහු යන්නේ දියඹට බවයි එනම් ඉන් ගම්‍යය වන්නේ කිසිදිනයක එකතුවන්නට නොහැකි හෙයින් හදවතේ ඉපදුන සිහිනය මේ අයුරින් වෙනවන විට හදවත තුළම මිය යන බවයි.එය වේදනාවකි නමුඳු ඉවසාගෙන යා යුතුව ඇතිබව හැඟිම්බරව මුසුකිරීම සැබවින්ම සියුම් ඉඳිකටු තුඩු සේ දැනෙන ප්‍රේමණීය වේදනාවකි.


 

පෙරයුරු සැඟවෙන මොහොතක තනි වී


ඉකි බිඳිනෙමි වියරු වී පාළුවෙන්


ප්‍රිය දසුනකි තනි සිතක නොමැකෙනා


නෙතු වෙහෙසමි යළි දකින තුරු දුරින්


නමුත් මෙහි කථානායිකාවද ඔහුට නොකිව්වාට හිත තුළ ප්‍රේමයක් සඟවාගන්නට ඇත.වෙන්වීම හදවත පාරන තැන වුවද ඇය පවසන්නේ තිබුණ හීනයක් එලෙසින් මිය යාමට දෙන්න හැකිද ....අතීතය යළි යළි සිහිවෙද්දී ඒ තුළ තනිවෙන මතකයේ වේදනා තුළ ඇය වියරැ වැටී හුදකලාව නෙතු සැලුවත්....නැවත ඔහුගේ රැව දැකගන්නට ඈත හිඳ හෝ දෙනෙත් කොපමණ කාලයක් හෝ වෙහෙස  වුව මඟ බලන අයුරැ බව පවසයි. එම මතක කිසි දින හදවතේ නොමැකෙන සටහනක් සේ ඇය හැඟුම්බරව පවසයි.එය අපූරෑ චිත්ත රෑපයක දැවටෙන සියුම්ව හදවත පාරවන ප්‍රේමණීය හැඟුමකි.... ඇය සමුදෙන්නේද බලාපොරොත්තුවක් දරාගෙනය එනම් නැවත දැකීමක් බලාපොරොත්තුවෙනි....

ප්‍රේමයේ  ඔවුන්ගේ හිත් දෙපැත්තට වුවද ඔහු දැකීම හෝ සතුටක් ලෙස ඇය සිතයි කවදා හෝ....මේ විලස  වෙන් වුවද හදවත තුළ  මතකය දරාගෙන අතීතයට හෝ මතකයට පෙම් කරන කථානායකයෝ  හෝ කථා නායිකාවන් අදටත් මේ මිහිතලයේ  නිහඬව..... 

   "නෙතු වෙහෙසමි යළි දකින තුරු දුරින්...." බලාපොරොත්තුව තුළ නෙතු දල්වාගෙන කොහේ හෝ ඇති බව පසක් කර ඇත.එය අපූරෑ නිර්ව්‍යාජ ප්‍රේමයක සමුගැන්මක වේදනාවේ විරහාව සියුම්ව හදවත තුළ ගීතයෙන් උද්දීපනය කිරීම මොනවට ගීතය පුරා උඳුල කරයි....

Thursday, March 26, 2020

ගීතයක අරැත ලියමී හදබැඳී පන්හිඳෙන්

ප්‍රේමය යනු මිනිස් ජීවීතය උපතේ සිටම අවසන් සුසුම දක්වා ගණුදෙනු කරන අපූරෑ වූ බැඳිමකි.කොපමණ නිර්වචන තිබුණත් රිඳුම හා  තනිකම විරහාව රැඳී තැන ප්‍රේමයේ බැඳීම බොහොම වැඩිය. මිල්ටන් මල්ලවආරච්චි  මහත්මයා ගායනා කරන මෙම ගීතය පාසල් ප්‍රේමය හා සම්බන්ධ බව මොනවට ගම්‍ය වේ.  චිත්ත රෑප මැවීම මනරම්ය අපූර්වතම උද්දීපනයකි. කඳුකර පරිසරයක මාවතක සඳ එළිය චමත්කාර ජනකය.ඒ රාත්‍රීය කෙතරම් අපූරෑද ප්‍රේමයේ විරහාව පැළිපැඳියම් වෙච්චි හිත් කොනක මතකය දල්වන්න . හුදකලාව සීතල මදනල සුළඟ සඳ එළිය  කඳු යාය හා රාත්‍රීය එළඹෙත්ම පාළුවට ගිය මාවත  අපූරෑ සිතුවමකි. ස්භාවධර්මය එක්ක නැවතිච්ච  විරහාව විටෙක මනරම්ය එය හදවතක විඳින රටාව අනුව. වේදනාව සිතාරයක් සේ වැයෙන්නේ ඒ තත් අතර හිරිවැටුණ ප්‍රේමයේ මතක පොඳි ගැසුණු ඒ විරහාව  ඒ සඳ මඬල වැටුණු රාත්‍රීය තුළ යළි යළි මේ විරහාවේ  හඬ ඔහුට ජිවිතේ පුරා ඇසෙන්න කියා අයදින තරමට ඔහුගේ හිතේ උපන් ප්‍රේමයට ප්‍රේම කළ ඔහු පසුව ඒ ප්‍රේමයෙන් ලද විරහාවට ප්‍රේම කරන්නට තරම් අපූරෑ ප්‍රේමවන්තයකි.   පෙම වැඩුණුකාලයේ ඔවුන්නොවුන් මිමිණු කතා අහගෙන හිටපු සුළඟද ඔහුගෙන් වෙන්ව ගිය ප්‍රේමවන්තිය නිසා අසරණය.ඒ හා බැඳුණු පරිසරය එක්ක ඔහුට ප්‍රේමය මෙන්ම සුන්දර බැඳිමක් තිබෙන්න ඇති.ඒ පරිසරය වෙනස්ව දකිද්දී මාරැතය පවා එදා අහගෙන හිටියත් ඒ ප්‍රේමණිය කතා අද නෑසෙද්දී ඒ මාරැතය හඬනවායැයි ඔහු සිතයි.   ගැමි පරිසරය හා බැදුණු සුන්දර අහිංසක පාසැල් ප්‍රේමයක් බව "ගං ඉමේ මාදං කෑලේ ......යන වචන තුළින් ඉතා අපූරෑ සිතුවමක් තුළ අසන්නාගේ හදවත තුළ උද්දීපනය කිරීම මොනවට ගම්‍ය වේ. අතීතයේ ප්‍රේමය ගලා ගියේ ගම මෙන්ම සුන්දරව බව විචිත්‍රවත් කිරීම මනරම්ය.වර්තමානයේ ප්‍රේමයද ගම්බඳමිටියාවතද කෙමෙන් කෙමෙන් වෙනස් වෙමින් පවතී.අවසානේ "මා සොයා ආවා වගේ වෙන් වෙලා ගියා......." සැබවින්ම හිත ගත්තු අපූරෑ වචන පෙළ එතැනයි අපව සොයා එන දේවල් ඒ වගේම දුරස් වී යාම ස්භාවධර්මයේ නියතයකි....ළංවෙලා හිටි තරමටම වෙන්ව යාමද එසේමය....කථකයා තුළ ඇත්තේ සැබවින්ම නිර්ව්‍යාජ ප්‍රේමණිය හැඟුම් සමුදායකි.ඒ තුළින් ඔහු ලැබු   විරහාව ආත්මීයව විඳින්න ඔහු ජීවීතය පුරා සැරසෙයි.සමහරවිට ප්‍රේමවන්තිය සරසවි ප්‍රවේශ  ලබන්නට ඇත.ඉන්පසු වෙන්ව යන්නට ඇත....ඔහු ප්‍රේමය වෙන්වූ අයුරු හමු වූ අයූරැ පරිසරය හා ඒ අත්දැකීම් විඳින අයුරැ ඉතා අපූරත්වයකි.කොතැනක හෝ  ගිලිහෙච්ච ප්‍රේම කතාවක විරහාව යනු ප්‍රේමයේ සුන්දර තැනකි.එය ඔබ හෝ මම භාරගන්නා  ආකාරය අනුව එහි විඳීම හෝ විඳවීම දැනෙන බවද කිව යුතුය.
__________________
  1. ✍️© සුරවීර ආරච්චිගේ කමණි

ජීවීතයට සිතුවිල්ලක්

                 🌿🍁💕🌱❤🤲🤲🤲🍁🍁🍁 ජීවීතයට වදනක්                      _______________________________________________                   ...